Битта ҳирс ва эҳтирос тарихи (2-қисм)
Бошланиши мана бу жойда: http://simero.ru/library/index ... 18991
Шаршарани тагида Бахтиёр ака хотинини кўзини шамғалат қилиб, кўкракларимни, кўтларимни, белларимни мижғиб олдилар. Бир-икки марта оёғим орасида қўл югуртирганлариниям сездим. Индамадим. Чунки ёқарди, сарёғдай, асалдай ёқарди. У эса буни сезгандай, хотини билан иккаламизни белларимизни ушлаб, қучоқлаб олиб, ўзига тортарди.
Бир-икки марта кўзларига тикилдим, қани кўзимга қандай қарийкин деб, шўхлик ва байрамдан бошқа нарса кўрмадим. Ҳам албатта кучли ҳирсни кўрдим. «Бу арслон, қўйиб берсанг, шу ерни ўзида кийим-пийиминг билан еб қўяди, закускасига шаршарасига яна битта бўктиради, Шаҳло», - дедим ўзим-ўзим.
Уларга қолса кечгача шалаббо бўлиб юраверардик, лекин мани қистовларим билан чўмилишга кетдик. Элдор акам ўша томонга кетганликларини билардим, чунки қолган дўстлари оилалари билан овқат масаллиқларини коттежда қолдириб, пастда, сув олдида кутишларини айтишганди. Йўл-йўлакай Бахтиёр аканинг янада очиқроқ ҳаракат қилаётганини кузатдим, энди у бизнинг олдимиздан кетмасдан, ҳам хотинига, ҳам манга илмоқли ҳазиллар ташларди, биз хохолаб кулардик.
Сув олдига етиб борганимизда ҳамма жамулжам экан. Мева-чева, салатлар, ширинликлар (кимга керак шу?)…Эркаклар биринчи навбатда битта сувга тушиб чиққани кетишди, Озода кеннайи бирпас ўтириб, коттежга бориб, кийимларини алмаштириши кераклигини, ўшатда кечки овқатни тайёрлашга ошпазга ёрдам беришини айтиб, кетдила. Эркаклар қайтиб келишди. Бахтиёр ака, «қани, 50/50 қуйингларчи» деганларида, аён бўлдики, алкоголни олиш ҳаммани эсидан чиқибди. Бахтиёр ака жиғибийрон бўлганларича тепага чиқиб кетдила, «ҳозир олиб келаман», деганларича.
Элдор акам бошқа ўртоқлари билан, ёнбошлаб ётганча иш масалаларини муҳокама қилишни бошладила. Ман устимга миср маликаларини расмларини туширилган енгил куйлак кийиб, ҳарир рўмолни ташлаб олгандим, чўмиламан десам, аксига олиб, чўмиладиган кийимларимниям сумкадан олишни эсдан чиқарибман. Ҳаммасини олиб тушишади деб ўйлагандимде. Ўйлай-ўйлай, зерикдим, тепага чиқиб, купальнигимми олиб келаман, деб Элдор аканми қулоғига шипшидимде, йўлга тушдим.
Йўлимда шаршарага яқинлашган сайин, ҳали ўшатда айёргина Бахтиёр аканинг қилиқлари эсимга тушиб, бир кулгим қистади, бир юрагим ҳаппиқиб кетди. Бир томондан унинг қилиқлари бузуқиликдан (бугунги кунда бузуқимас одам бормикин?) дарак берса, иккинчи томондан, унинг манга қаттиқ қизиқиб қолганини билдирарди. Бу эса манга ич-ичимдан ёқиб, қандайдир бир устунликни ҳис қилишга, ўзимни барча хоҳлайдиган маликадай тутишга ундарди.
Шаршарага етиб келиб, оқиб тушаётган муздай сувга бирпас маҳлиё бўлиб турдимде, бирданига сувни тагига кирдим. Ҳамма жойиб сув бўлди. Ҳалигини худди шу жойда битта қотмадан келган эркак ҳамма жойимга қўл солиб кўрувди, бу жойда мен анчадан бери ҳис қилмаган туйғуларни туйган эдим. Сувни тагидан чиқиб, энди тепага томон қадам қўювдимки… олдимда Бахтиёр ака турардилар!
Кўзларида чуқур бир маъно, лабларида табассум, чап қўлида бир пакет ичимлик, ўнг қўлида очилган пиво. Кийимларини алмаштириб, футболки билан шорти кийволган экан, жуда ярашибди. Жунли оёқлари кўриниб, мушаклари футболка тагидан билиниб турарди.
- Вой-бу, ҳали зўрлаб ҳам зўрға олиб кирувдик сувга, энди ўзиз кириб обсизу сувни тагига, Шаҳло?
Биринчи марта «келин»мас, «Шаҳло» дедила. Юрагим дук-дук ура бошлади.
- Билмадим, ҳали ёқди. Ўшанга. Тепага кетвотувдим, бирровга… дедим дудуқланиб.
- Ўзи шунақа сиз аёлла, бошида озгина зўрлашга тўғри келади, кейин эса ўзила кевурасила, тўғрими? Чунки биз эркакла силага нима ёқишини яхши биламиз, сила эса буни сал кейинроқ тушунасила. Яна нималарни ёқтирасиз, Шаҳло? – дедила Бахтиёр ака пивони битта хўплаб.
- Секин-секин билуврасиз, - дедим жилмайиб.
Қарасам куйлагим сувда ивиб, баданимга ёпишиб қолибди. Юпқа эмасми, ёпишганидан фигурам қандайлиги яққол билиниб қолибди, худди яланғоч тургандай. Ҳалиги табассумни маъносини энди тушундим. Орқага ўгирилиб, рўмолимни олиб, сувни сиқдим, куйлагимни қанақа сиқаман деб ўйлаб, яна Бахтиёр ака томонга қарасам.... мани олдимга келиб бўлган эканла. Юзларимиз олдида битта кафт ҳам сиғмайдиган масофа қолибди.
- Бундай бадан, бундай хурлиқо, бундай малак нимага шунча пайтдан бери ҳаётни лаззатидан бебаҳра қолиб юрувдинг, Шаҳло?, - деб, белимдан ушлаб, ўзига тортдила. Ҳиёл чинқириб, унинг кучли қучоғи оғушида қолиб, бўйсунишга мажбур бўлдим. Қўлим кўкрагидан кучсиз итарсаям, оёғим у томонга талпинарди. Юзим, кўзим, ёноқларим, лабларим унинг ўтли бўсаларидан сармаст бўлди. Ичимдан «яна, яна» дердим. Бахтиёр ака сочларимни мижғиб олиб, бўйинларимни ўпардила, ман титраганча қўлларимни орқага ташлаб, унга қўйиб бердим. Ва ниҳоят ман хушчақчақ, ҳаётни севадиган, аёлларга эга бўлишга интиладиган, сал қўполроқ, кучли, азартли, ёввойи, «манга ҳаммаси барибир» дейиш даражасида ичиб олган эркакнинг оғушида эдим.
Бошимни кўтариб, қучоқлайман деганимда, Бахтиёр ака мани кўтариб, шаршара яқинидаги тош орқасига олиб ўтдила. Бир-биримизни кўзимизга қараб туриб, қўлларимиз билан бир биримизга роҳат бағишлардик. Ман чаққон қўлчаларим билан унинг шортигини ичидаги қайноқ асбобини ушлаб олдим, у эса кўкрамларимни мижғилаб, бир қўли билан мани оёғим орасидаги «қизчам»ни эркаларди. Кўзимни чирт юмдим, лаззатдан юрагим минутига ўттиз беш миллион марта урарди. Бахтиёр ака мани тошга бадани билан қапиштириб қўйган эди, уни бармоқлари айнан керакли темпда керакли жойимни эркаларди, бирпасдан ўзимнинг оҳларимдан томим кетаёзди, «акажон, яна яна, мммм, оооҳ», деганча бўшандим. Узоқ, титроқли, лаззатли бўшандим. Унинг алкоголь аралаш терлаган ҳидидан ман ҳам маст бўлаёздим.
Бахтиёр ака барчасини кўриб турган, албатта, лабимдан эҳтиросли ўпдила, иккала қўллари билан юзларимдан ушлаб, пастга тортди. Унинг бўйинлари, жунли кўкраклари, қорнини ўпганга, пастга ўрмаладим. Уни асбобини татиб кўришни жуда хоҳлагандим. Шортикни тушириб, Бахтиёр акани қўтоғини юзимни олдига келтирганимда, манга ўртачадан узунроқ, лекин семиз, қаттиқ ва баданни куйдирадиган даражада қайноқ қўтоқ қараб турарди. Тилимни чиқариб, уни тип қора бошини яладим, тепадан «ооооооҳ жонингдан» деган овозни эшитдим, яна яладим, қўлим билан ушлаб, тепадан пастга, пастдан тепагача яладим. Ҳамма жойини жиққа ҳўл қилиб бўлганимда кейин, лабларимни ғунча қилганча, уни оғзимга киритдим. Шишгандан шишиб кетган асбоб, янада қаттиқлашиб, томоғимга тиралиб турарди. Ҳали эсдан чиқарилмаган бор санъатимни ишга солдим. Ярим йиллардан бери олмаган лаззатга мани етказган хожамни нафсини қондиришим керагиди. Тилимни чиқариб, қўтоқни охиригача оғзимга киритдим, бурним Бахтиёр акани қорнига бориб тегди, асбобни боши эса томоғимга кириб бўлганди.
«Воой жаллаб сан вабше уста экансану, вууй бляяя», - деган мақтовни эшитиб, хурсанд бўлганимча шу тарзда киритиб-чиқара бошладим. Бахтиёр ака, «ниххуя себе» деганларича иккала қулоғимдан ушлаб, бошимни тошга тираб, ўзларини бориб кела бошладила. Қўтоқ унданам шишиб, нафас олишим қийинлашди, кўзларим ёшланди, лекин ҳузур қилдим. У борган сари тезлаша борарди, энди у у мани оғзимни амни сиккандай сикарди. Сочларим тўзғиб кетган, бошим тошга тиралган, тиззамла турганимча, семиз қўтоқни томоғимгача қабул қилардим, лабларим уни охирини ўраб олганди холос. Бирдан темп ошиб кетди, кўтоқ тошдай қотди ва ичидан ток кегандай бўлади. Бахтиёр ака «иииих, аааах» деганча асбобини охиригача тиқдила, уни спермаси тўғри томоғимга тўкилди, озгина томоғимни бўшатаманми деб ўйлагандим, ҳеч нима қила олмадим, охирги томчиси чиқмагунда қулоғимдан ушлаб, тираб, мазза қилдила. Салдан кейин бўшатдила. Ман яна озгина яладим, ҳозиргина манга оғриқли лаззат берган қўтоқни ялаб, хотиржам қилиш ман учун қизиқ эди. Тилим билан ялаб, лабларим билан ўпиб, «ухлатиб», шортикни кўтариб қўйдим.
«Жонгинам, асалим, ман ўзимни ёввойи диб юрсам, сан мандан ўтиб тушган экансан, қайноқ қанжиғимсан, ман ҳали бунақа мазза қимаганман», деганча кўтимга битта шапати туширдила.
«Мазза қилдим, бунақа тарсакилардан яна минг-минглаб тушуришиззи хоҳлиман», дедим шивирлаб.
«Сан маникисан, бир сан билан ҳар доим кўришишимиз кере, тушундингми», - деди Бахтиёр ака.
«Хўп», - дедим устимни, сочларимни олдинги ҳолига келтираётиб.
Бахтиёр ака, ичимликларни кўтарганича пляж томонга кетдила. Ман эса тепага, коттежда юрдим. Етиб бориб, коттеж стоянкасида ўзимизни мошинани кўрдим. Администратордан калитни олгани борсам, ҳали олиб кетишувди, дейишди. Озода кеннайим роса тер тўквотган бўсала керак, деб ўйладим.
Бирпасда коттежда етиб келдимда, зинадан холлга кирдим. Телевизор ёқилган, диванлар, сумка, кийим кечаклар ораста, лекин кеннайимни ўзлари кўринмасди. Ошхонага кириб кўрдим, ҳеч ким йўқ. Ташқарига чиқмоқчи бўлсам, тепадан овоз эшитилди. Демак, ётоқ тепада бўлса керак, дедиму зинадан кўтарилдим.
Кўтарилган сайин бу товуш оддий эмас, ҳансираш, оҳлаш, ўпишишлар овози эканлигини тушуниб қолдим.
«Бу кимлар бўлиши мумкин? Ёки ман коттежни адаштирдимми? Йўқ, шу». Учта хонани битаси, овоз келаётганига яқинлашиб, қия очиқ турган эшикни тирқишидан қарадим. Тўшакда ҳали ошхонада ёрдам бераман деган Озода кеннайи битта эркакни тагида оҳ-воҳ қилиб ётардила. Эркак уни оёқларини кериб очганича, устида бир маромда бориб келарди, кеннайи уни оёқларини ушлаб, ўзига тортардила.
«Вой, буниси нима бўлди», - деб ўйлаб, орқага қайтаман дегандим, оёғим остидаги ёғоч пол ғижирлади. Юрагим тўхтаб қолди. Озода кеннайи ҳам ҳалиги эркак билан тўхтаб қолиб, иккаласи бирданига эшик томонга қарашгунича ман аллақачон зинадан югуриб тушиб, пастга, пляж томонга қочиб кетиб борардим.
ДАВОМИ БОР.