Afsus! [turnirga]
(Nightboy » vs « Boyfrend24)
Bu voqealar kechagidek esimda...
-Nonushta tayyormi azizam?
-Ha tayyor kelavering!
Soqolimni olib dasturxon bo'yiga kelarkanman stol ustida rasm chizib o'tirgan 5 yashar o'g'lim Azizbek yonimga yugurib keldi.
-Qarang dadajon men bilan sizlarni chizdim.
Varaqni qo'limga olarkanman turmush o'rtog'im ikkalamiz Azizbekni ikki tarafdan qo'lidan tutib turganimiz tushurilgan surat uni to'ldirib turardi.
-Balli o'g'lim! deya boshidan silagancha bag'rimga bosdim.
-Bu sizga sovg'a. Azizbek jilmaygancha suratni menga uzatdi.
-Rostdanmi? axir bu juda zo'rku! men uni yanada ruxlantirishga harakat qilardim. U esa hamon o'sha beg'ubor tabassum bilan menga qarab turardi.
-Sovg'a uchun rahmat o'g'lim! dedim savol nazari bilan.
-Men sizga sovg'a berdim)) uni yuzlaridagi tabassum yanada avj oldi.
-Xo'sh? men gaplariga tushunmasdan undan so'radim.
-Endi siz ham menga sovg'a berishingiz kerak! Turmush o'rtog'im Durdona go'yo xijolat bo'lgandek o'g'limizga dedi:
-Iya Aziz o'g'lim uyalmaysanmi dadangga bunday degani?
-Oyijon men shunchaki hazillashdimku! yosh bo'lsada vaziyatni to'g'ri baxolashi va vaziyatdan chiqa bilishidan hayratlanib cho'ntagimni kovlay boshladim.
-Mana o'g'lim, muzqaymoq olib yeysan deya 1000 so'm uzatdim.
-Vooy katta rahmat dadajooon... Azizbekni yuzidagi quvonch va tabbassum tariflab bo'lmas darajada barq urdi.
-Eyy nima qilardiz dadasi?
-Unaqa dema Durdona...
Nonushta qilib bo'ldimda, ko'chaga chiqishdan oldin oynaga qarab sochlarimni tartibga keltirayotganimda telefonim yotoqxonada qolganligi yodimga tushdi. Tezlik bilan zinadan ko'tarilar ekanman Azizning ovozi qadamlarimni bir zumga to'xtatdi.
-Dada rasmni olmaysizmi? qo'lida ko'tarib ko'rsatdi suratni.
-Haa esim qursin beraqol! deya tezda uning yoniga bordimda varaqni olib yana o'sha shasht bilan yotoqxonaga chiqib ketdim. Spalniy yonidagi stolchada yoniq qolgan tungi chiroqni o'chirar ekanman, shu asnosda qo'l telefonimni oldimda, surat tushirilgan varaqni chiroq tagiga bostirib qo'ydim...
-----------------------------------
Ishxonaga borib endi joyimga o'tirdim deganimda qo'ng'iroq bo'ldi:
-Alo? Bekzod To'rayev eshitadi?
-Alo Bekzod aka! sizni derektor yoniga borishingizni so'rayapti!
-Aha hozir...
Zaldan yurib borar ekanman ichimda uyg'ongan g'ulg'ula meni biroz xavotirga soldi. Derektor nega chaqirdi ekan degan o'y toki derektor xonasi eshigi yoniga kelgunimga qadar meni tark etmadi. Eshikni taqillatganimda o'sha salovatli, do'rillagan, qandaydir vaximali ovoz meni ichkariga chorladi.
-Assalomu alaykum Farhod Saidovich! Chaqirtirgan ekansiz?
-Bekzodjon keling! Ha chaqirtirgandim. Sizga bir topshirig'im bor...
-Xo'sh qanaqa topshiriq ekan? so'radim qiziqish bilan.
-Xabaringiz bor, tashqi aloqalar bo'yicha mutaxasisimiz Anvar hozir topshiriq bilan Rossiyada.
-Ha ha bundan xabardorman Farhod aka.
-Kecha... Amerikadan qo'ng'iroq qilishdi. Shartnoma bo'yicha! Bundan ham xabardorsiz adashmasam?
Farhod aka bu gaplarni menga nega aytayapti degan o'y bir zum hayolimdan o'tdiyu, ha degan ma'noda bosh qimtib qo'ydim.
-Hullas kompaniyamizdan vakil, shartnomani imzolash jarayonida qatnashishi kerak!
-Farhod aka buni bilaman... ammo... menga bunday huquqni beruvchi lavozimim yo'q.
-Siz bu yog'idan xavotir olmang! Lavozimingizni ko'tarish haqidagi buyruqqa bugun ertalab imzo chekdim!
-Yo'g'e? axir?!..
Bu xabarni eshitgacha ich ichimdan suyunib ketdim. Ammo oilamni qanday tashlab ketaman degan hayol yana kayfiyatimni tushurdi. Farhod aka ham ko'nglimdagini topib aynan shu masalada gapini davom ettirdi.
-Bekzodjon! Sizni tushunaman oilalisiz, bitta o'g'lingiz bor!.. Ammo siz xavotir olmang! Uzog'i bilan 2 kunda qaytasiz.
-Farhod aka... men... nima deyishga ham hayronman!
-Sizni tanlaganimizni asosiy sababi ingliz tilini bilasiz, bundan tashqari muomalangiz ham ancha yaxshi.
-Qachon yo'lga chiqaman?
-Ertaga yoki indinga. Anig'i o'zim aytaman! Areportda o'zlari sizni kutib olishadi. Chet ellik hamkorlar oldida uyaltirib qo'ymasligizga ishonaman...
Ish tugab, uyga qaytganimda Durdona oshxonada choy ichib televizor ko'rib o'tirgan ekan. Xushxabarni uni ko'rganimdan aytay dedimu, ammo masalaning ikkinchi tomonini o'ylab, yotig'i bilan tushuntirishga axd qildim.
-Salom jonim! deya orqasidan kelib quchoqladimda, yanog'idan o'pib qo'ydim.
-Bekzod aka keldizmi? nega kech qoldingiz bugun?
-Ishlarim ko'payib ketdida.
-Hozir ovqat suzib beraman.
-Yo'q yo'q shart emas, qornim to'q.
-Yo'g'e? Durdona hayratlanib menga qarab turardi.
-Ha!.. o'rtoqlarim bilan choyxona qilgandik. shunga sal kechikdim bugun. Durdona qo'lidagi kosani idishlar ichiga qaytarib qo'ydida, ro'paramga kelib o'tirdi. Choynakdan bir piyola choy suzib uzatar ekan:
-Charchamadizmi?
-Ha yo'q, charchashga vaqt bormi?! deya jilmaydim.
Piyolani olib qaynoq choydan qultumlab icharkanman, gapni nimadan boshlashni bilmadim.
-Durdona... shu desang bitta yaxshi, bitta yomon xabarim bor!
-Yomon xabar? tinchlikmi? Durdonani birdan rangi quti uchib ketdi.
-Ha tinchlik xavotir olma! ishim bilan bog'liq.
-Ishingiz bilan? qanday xabar ekan?
-Yaxshisidan boshlaymi yoki...
-Yaxshisidan boshlay qoling. Durdonaning yuzidagi qo'rquvning o'rnini quvonch egalladi.
-Yaxshisi. lavozimimni ko'tarishdi.
-Yo'g'e rostdanmi?
-Haa rost... yomoni esa... shu munosabat bilan 2-3 kun Amerikaga xizmat safariga borib kelishim kerak.
-Eyy odamni yuragini yorvordizku. Qanday noxushlik bo'ldi debman, axir bu ajoyib xabarku! Durdonaning yuzidagi haligi quvonch yanada ko'pirdi.
-Ha ammo...
-Nima ammo?
-Sizlarni yolg'iz qoldiramanmi?
-Eyy o'ylamang biz oyimlarnikida turib turamiz! O'zi anchadan beri nevaramni sog'indim kelinglar deyotgandilar!
-Shunaqa degin )) Durdonani bu gaplarini eshitganimdan so'ng tomog'imga tiqilgan nimadir meni tark etgandek bo'ldida biroz yengillashdim.
-Aziz uxlab qoldimi?
-Ha boya uxlatib chiqdim...
Charchog'imni chiqarish maqsadida, kiyimlarimni alishtirdimda, iliq dush qabul qilgani yuvinish xonasiga kirib ketdim. Qaytib chiqarkanman, muzlatkichdan ochilgan pivo shishachasidan bir ikki qultum xo'pladimda, og'zimga ikki dona chips tashlagancha yotoqxonaga ravona bo'ldim. Xonaga kirganimda Durdona bitta tungi xalatda meni kutib yotardi.
-Keldizmi? yuzida tabbassum yugurdi.
Yoniga yaqinlashib bordimda o'zimni spalniyga otdim. Bir necha soniya uzoq kerishishdan so'ng bir qo'limni uning bo'ynidan o'tkazib quchoqlab oldim.
-Mensiz qiynalib qolmaysanmi? so'radim hazillashib. Durdona ham gapimga javoban qoshlarini chimirib qo'ydi. Uning tim qora sochlaridan silar ekanman, sabrim chidamasdan qaynoq lablariga lablarimni bosdimda, shirin bo'salar hadiya qila ketdim. Durdonaning o'pishishda tajribasi bo'lmasada harakatlarimni takrorlar bazida esa, jim qotgancha ixtiyorni menga topshirardi. Ana shunday lazzatli lahzalarni bo'lgan telefon qo'ng'irog'i bizni ehtiroslar olamidan ayirib tashladi. Tungi chiroqning nurlari tushayotgan stol ustidan, g'ira shira ko'rinib turgan telefon hamma ishni ishni barbod qildi. Erinibgina go'shakni ko'tararkanman yana o'sha dag'al, qo'rqinchli, o'ziga bo'ysundiruvchi ovoz pinagimni uchirdi.
-Farhod aka?!
-Ha Bekzodjon menman. bezovta qilmadimmi?
-Yo'g'e, nega bezovta qilarkansiz.
-Sizga kunduzi aytgan masalam bo'yicha qo'ng'iroq qilayotgandim! Narsalaringizni taxlang, erta Amerikaga uchasiz! Biroz sukunat saqlab qolganim Farhod akaga yoqmadi shekilli ovozini o'zgartirgan holda davom etdi.
-Alo meni eshityapsizmi Bekzod?
-Ha ha eshitayapman gapiravering.
-Hammasi tushunarli bo'ldi deb o'ylayman! ertaga ertalab soat 4 da samalyot uchadi, siz 3 da kompaniyaga kelib turing! chiptani shu yerdan olasiz.
-Xo'p bo'ladi.
Durdonani og'ushiga qaytarkanman u xavotir bilan mendan so'radi:
-Tinchlikmi? nega qo'ng'iroq qilibdi?
-Ertaga soat 4 da ucharkanman.
-Rostdanmi?
-Ha! hali safar uchun tayyorgarlik ko'rishim kerak.
Biroz ko'nglim g'ashlangandek bo'ldiyu, ro'paramda chiqillab turgan soat millarini qorong'uda 23:05 atrofida ekanligini zo'rg'a angladim. Soat 23 bo'lsa, ko'pi bilan uch soat vaqtim qoldi...
Dilxiralikni ko'nglimdan uloqtirib tashlashga harakat qilib, Durdonani xursand qilishda davom etdim...
Bo'salar yomg'iri hamon davom etarkan, qo'llarimni uning yuzidan silagancha, yumshoq va silliq xalat bo'ylab pastga harakatlantira boshladim. Qo'lim Durdonaning 2 razmerli ko'kraklarini xis qilib , ularni erkalashga tushdi. Niyatimni tushungan Durdona esa pushti rang xalatini ipidan tortgancha, yalong'och tanasini mening ixtiyorimga topshirdi. Oppoq... yumshoq... silliq va uncha katta bo'lmagan ko'kraklariga o'zgacha ko'rk bag'ishlab turgan shokolad rang so'rg'ichlari ehtiroslarimga yanada ehtiros qo'shdi desam mubolag'a bo'lmaydi. Ko'kraklariga tilim bilan oro berib ularni so'rarkanman, Durdona nozik qo'llari bilan mening baquvvat tanamni silab siypalashda davom etardi. Asta sekinlik bilan pastlay boshladim... kindiklari atrofini oxista o'pib uning qitig'ini keltirdim shekilli, boshimni biroz itarkan kishi bo'ldiyu ortiq qarshilik ko'rsatmadi. Bo'ldi bundan pastini endi barmoqlarimga qo'yib beray...
Atrofi qizg'ish pushti rang, tuklari tozalangan klitori, bir ko'rishda har qanday kishini o'ziga mahliyo qilishi tayin! O'rtancha barmog'im bilan uning amini atrofini qitiqlar ekanman, shu daqiqalargacha hissiyotlarini jilovlab kelayotgan bu ayolni, ehtiroslari yengdi! Undan taralayotgan yoqimli, insonni gangitib qo'yuvchi nafis hid, ehtirosli ovozlari bilan birga qo'shilib meni sarmast qilib qo'ydi. Ikki qo'li bilan prastinani g'ijimlagancha bo'ynini orqaga cho'zib yotgan Durdonadan chiqayotgan har xil ovozlar xonani tutib ketdi:
-Immmmm... aaahhhh... qiynamang Bekzod akaaaaa...mmm...
To'g'risi biroz vaqt o'tgach o'zim ham bu harakatlardan zerikdim. Oyoqlarini ikki tarafga yoyarkanman unga yanada yaqinlashib, anchadan beri jangga tayyor turgan, toshdek qotib qolgan asbobimni uning amiga tiqa boshladim. Yuqoridagi harakatlardan so'ng namlangan Durdonaning amiga asbobim hech bir qiyinchiliksiz kirib chiqardi. Ami tor ammo juda silliq va yumshoq... Bunday lazzatdan ko'zlarimni ocholmasdim. Ochgan taqdirimda ham baribir yumilib ketayabdi...
Faqat o'zimga emas, balki Durdonaga ham cheksiz lazzat bag'ishlayotganimni, uning mayin, ammo juda ehtirosli ovozlaridan bilish qiyin emasdi...
Harakatlarim asta sekin poyoniga yetar ekan, asbobimning uchiga go'yo qizigan temir bosilgandek bo'ldiyu, ichidan qaynab turgan vulqon tashqariga otildi. Hansirab yotib qoldim. Shundan so'ng ikkalamiz ham biroz nafas rostlagach birga dushga kirib ketdik. Qolgan 3 soat vaqtimni esa safarga tayyorgarlik uchun sarfladim...
O'g'lim Azizbekning xonasiga kirar ekanman, orom olib uxlayotgan bolakayning yaqiniga borib peshonasidan o'pdimda xonadan qaytib chiqdim. Chemadanni surib darvozadan chiqayotganimda Durdonaga yuzlandim:
-Ko'rishuncha jonim! deya yanog'idan o'pib qo'ydim. Durdona jilmaygancha qo'l siltar ekan, unga uzoq vaqt tikilib qolganimni, chaqirtirgan taksiyim ikki uch marta signal chalganda sezdim. Mashinaga o'tirarkanman, unga qarata qo'llarimni sekin siltab qo'ydimda, kompaniyaga yo'l oldim.
U yerdan chipta va harajatlar uchun pulni olganimdan so'ng, areportga ravona bo'ldim... uchishgacha roppa rosa 1 soat vaqt qolgan. Rasmiyatchiliklardan o'tib hammasini tugatganimdan keyin samalyotga chiqaverishda zina yuqorisida turgan styuardessa ko'zimga juda tanish ko'rindi. Ha bu men o'ylagan sinfdoshim Shahlo edi nazarimda, ikki tomchi suvdek o'xshash. Tezlik bilan zinadan ko'tarilar ekanman, Shahlo! deya kulib unga yaqinlasha boshladim.
-Shahlo senmisan?! hayratlandim. Styuardessa esa menga qarab ajoyib tabassum bilan yo'q degan ma'noda bosh qimtib qo'ydi.
-Uzr bir tanishimga o'xshatdim! aybimdan hijolat bo'lib o'zimni oqlashga urindim. Qiz esa hamon o'sha tabassum bilan, menga qarab turardi. Uyatdan ikki yuzim qizarib ketganini betim qattiq qizib ketganidan sezdim. Ichkariga kirib o'z o'rnimni egallar ekanman, boshqa bir xushsurat styuardessa yonida bir, o'rta yashar ayol bilan kelib dedi:
-Kechirasiz ! adashib bu kishining joylariga o'tirib olibsiz!
-Nima? savol nazari bilan hayratlanib so'radim. Ammo mana 99 o'rinku?! deya chiptani ko'rsatdim.
-Uzr janob! chiptani chappa ushlab olibsiz! sizni o'rninggiz 66... styuardessa va haligi ayol menga beg'araz tabassum bilan o'sha turushda qarab turishardi. Ne ko'z bilan ko'rayki haqiqatdan ham chiptani teskari ushlab yurgan ekanman.(( Kechasi mijja qoqmay tayyorlanib chiqqanim sababmi, o'zim ham bilmayman. Hijolat bo'lgancha ikkalasidan ham uzr so'rab, joyimga o'tdim. Ammo bir tarafi yaxshi bo'ldi, sababi bu joy shundoqqina deraza yonida ekan. Telefonimni o'chirdimda, kamarlarni ogohlantirishmasdan avval taqib olib biroz mizg'ish ilinjida uyquga ketdim...
Ayni uyqum avj olgan vaqtda styuardessaning turtkilashidan o'zimga keldim.
-Yetib keldik janob!
-Nima yetib keldik?! uyqusiragancha so'radim va ovga chiqqan mushuk kabi boshimni cho'zib uyoq buyoqqa nazar soldim. Yo'lovchilarning 2/3 qismi bortni tark etgan. Shosha pusha o'rnimdan turdimda yuqoridagi bo'lmachadan ryukzakimni olib yelkamga ilgancha tashqariga chiqdim. Tashqariga chiqqan zahotim okean shamoli yuzimga urildi, osmonda bulutlar yo'q, ammo huddi o'zimizda yozda qanday bo'lsa shunday g'ubor. Atrofga yuqoridan turib sinchiklab nazar soldim. Katta shahar... juda katta... Naqd Nyu Yorkka tushibmiz o'ziyam. Pastga tushib terminalga kirib bordim. U yerda ham rasmiy ishlarni bitirib, terminalning AQShga chiqish eshigiga yaqinlashganimda baland bo'yli, pushti rang yubkasi tizzasidan bir necha sm baland, qizil hilpirab turuvchi koftasi ichidan oq byustgalteri g'ira shira bilinib turgan va bu o'zgacha ko'rk bag'ishlagan, sarg'ish rangiga jigarrang sochlari yarashib turgan, moviy ko'zli, chamasi 29 yosh atrofidagi ayol menga yaqinlashdi va inglizchalab dedi:
-Kechirasiz! Janob Bekzod sizmisiz? Men unga biroz tikilib turdimda:
-Ha!
-Ismim Laura! qo'l uzatdi u...
--------------------------------------
-Keling marhamat kiravering Janob Bekzod!
-Rahmat! Janob Bekzod deyishni hojati yo'q! shunchaki Bekzod deb chaqiravering!)) bu o'zingizni uyingizmi?
-Ha o'zimniki!
-Shinamgina ekan!
-Ha, shoxona bo'lmasada ammo yashasa bo'ladi!
-Ajoyib!
-Janob Farhod aytgan bo'lsalar kerak bu haqda.
-Yo'q aytmagandi.
-Shartnoma imzolash ertaga bo'lib o'tadi. Bir ikki kun menikida turib turasiz. Aslida sizga mehmonxonadan joy olib bermoqchi edik, ammo shahardagi 2 ta yashasa bo'ladigan mehmon xonamiz yaqin 4 kun ichida xonalar xali bo'shamas ekan. Shu sababli...
-Aha tushunarli))
-Men bizning kompaniyamizda menejer bo'lib ishlayman.
- ))
-Keling sizga yotoqxonangizni ko'rsatamang...
Narsalarimni xonaga joyladimda kiyimlarimni alishtirib yana Lauraning yoniga bordim:
-Laura! uzr sizni shunday chaqirsam bo'ladimi? ))
-Albatta!
-Dush qayerda?
-Ana oxirdan ikkinchi moviy eshik.
Charchoqlarimni chiqarish maqsadida toza ust boshim bilan dush qabul qilgani xonaga kirib ketdim. Ust boshimni yechdimda kiyimlarimni ilish uchun pardani tortdim. Ko'zim nogoh qizil byustgalter, unga podsvet trustik va pastdagi stulda turgan vibratorga tushdi. Xoyna xoy bular Lauraniki bo'lsa kerak... G'alati bo'lib ketdim. Xonada hech kim bo'lmasada, o'zimdan o'zim uyaldim shekilli?! . Bir necha soniya o'tgandan so'ng asbobim sergaklashganini sezdim. Bularga e'tibor bermaslikka harakat qilib ishimda davom etardim. Yuvinib bo'lgach dushdan chiqarkanman zaruriyat yuzasidan hojatxonani qidira boshladim. Qidirmadim ham. Dushdan keyingi (so'nggi) xona ekan. U yerga kirib chiqdimda, bu ikki xonadan endi 4, 5 qadam uzoqlashdim deganimda, dushda sochiqimni unutib qoldirganim yodimga tushdi. Sochiqni olib xonadan endi chiqarkanman, Laura ham nazarimda zaruriyat bilan keyingi xonaga o'tayotgan ekan shekilli, ko'zi menga tushdi:
-Bekzod! der ekan, orqamdan ko'rinib turgan ichki kiyimlariga bo'y cho'zib qaradi. Og'zi uyoq buyoqqa qimirlardiyu, ammo bir so'z demadi. Qizig'i, yuzida hech qanday uyalish alomati bo'lmadi. Yelkasini qisib qo'ydida, "hozir ovqatlanamiz" degancha keyingi xonaga kirib ketdi...
Ovqatlanish uchun stolga o'tirarkanman, oldimga tarelkada qanaqadir go'shtli ovqat olib kelib qo'ydi.
-Rahmat!
- ))
Go'shti pishgan ammo sal chala. Bu ham o'ziga xos uslub bo'lsa kerak, ammo ta'mi yaxshi. Ovqatlanib bo'lgach, Laura bilan uyoq buyoqdan biroz gaplashib o'tirdik. Shaxsiy hayotdan gap ketar ekan, men shunday dedim:
-Hali turmushga chiqmagansizmi?
-Yo'q. Aniqrog'i birinchi turmushim yaxshi bo'lmadi.
-Uzr buni bilmagandim!
-Hech qisi yo'q.
-Uni sevgansizmi?
-Ha. Ammo u menga xiyonat qilgandi.
Men biroz sukut saqlab uning yuziga tikilib qoldim.
-Dushdagi holat uchun, uzr! kiyimlarimni olishni unutibman. Laura kulib qo'ydi
-Hijolat bo'lmang, bo'lib turadi... Bir o'zingiz yashashga qiynalmaysizmi?
-Albatta qiynalaman. yolg'izlik... kimga ham yoqardi? Laura to'g'ri ma'noda aytgan so'zimni noto'g'ri tushundi shekilli, keyingi gaplarida ochiqdan ochiq jinsiy hayot haqida gapira ketdi.
-To'g'risi sobiq erim ancha baquvvat edi. Shuning uchun bo'lsa kerak, ko'p qizlar unga ilakishardi.
-Shunaqa deng.
-Men uni boshqa qizlar bilan yotgan paytda bir necha marta tutib olgandim. U esa meni qaytib bu hol takrorlanmasligiga ishontirgandi.
-Ha, afsusdaman.
-Oxiri sabrim tugadi! o'zimga o'zim bunday hayotda ortiq yashay olmayman degan hulosaga keldim.
Laura ro'paramdagi kresloda o'tirib so'zini davom ettirar ekan, oyoqlarini bir birining ustiga chiqarib chalishtirib oldi. Samalyotda yaxshi hordiq chiqarolmaganim sababmi, juda ham uyqu bosa boshladi. Soatga qarasam AQSh vaqti bilan 21:29.
-Laura aybga buyurmaysiz! men yo'lda juda toliqqandim. Ruxsatingiz bilan xonamga chiqib uxlasam.
-Yo'q, yo'q. Bemalol boravering!
Xonamga kirdimda, ust boshimni yechib bitta trustikda joyimga yotdim...
To'satdan ko'zlarimni ocharkanman, juda qistalib ketganman, buning ustiga chanqab og'zim qurib turibdi. Ancha vaqt uxlab qolibman degan xayolda telefonimga qarasam soat endi 23:25. Atigi ikki soat uxlabman. Shosha pisha kiyimlarimni kiyishga harakat qildim. Tor jinsi shim oyog'imga kiravermagach, qaytib sug'urib olib futbolkamni ham kiymasdan shu turushda oshxonaga suv ichish uchun tushdim. 2 litrlik bakalashkada turgan gazsiz suvdan bir stakan quyib icharkanman, tezda hojatxonaga qarab ravona bo'ldim. Dush oldidan shoshilib o'tganim uchunmi bilmadim, o'tayotganimda hech qanday ovozni payqamagandim. Yengillashib chiqib ortimga qaytayotganimda, dush ichidan kelayotgan g'ing'illagan hamda unga hamohang bo'lgan ehtirosli ovozlar uyqumni uchirdi.
-immm... sssss... ahhhh
Bir necha soniya eshik ortidan quloq solib turdimda qiziqishlarim ichimga sig'masdan, eshikni itardim. Eshik ochiq. O'zimga yetarli qiyalikdan ichkariga nazar solar ekanman, Laura vibratorni uchidan ushlagancha oyoqlari qaltirab ehtiroslar ummoniga g'arq bo'lgan edi. Ammo shu yo'sinda eshikni moyi qochgan oshiq moshig'idan chiqqan qiyillagan ovoz meni fosh qildi. Laura birdan menga ko'zi tushdida, dush pardasini tezlik bilan tortib bekindi. Ayni paytda men ham chapdastlik bilan eshikni yoparkanman, eshik ro'parasida bir necha daqiqa qotib qoldim. Nima qilishni bilmasdim...
Shu payt Laura sochiqqa o'rangancha oldimga chiqdi:
-Bekzod?!
-Laura men. men. men. haligi. hayajonlanganim tufaylimi (oldin hech bunday bo'lmagan) duduqlanib qoldim. Laura ko'rsatkich barmog'ini labimga qo'ydi.
-Bekzod! Kiraqoling yo'q demang! Men uning oldida dong qotgancha indamay turardim. Bir necha daqiqa o'tgacha u meni qo'limdan tortqilab xonaga olib kirib ketdi. Egnida o'ralgan halatni tezgina ipini bo'shatib nariga uloqtirar ekan, bo'ynimdan quchoqladida lablarimni shimiy ketdi. Men esa uning yalong'och tanasiga qarab mahliyo bo'lib qolgandim. Ko'kraklari katta, xotinim Durdonanikidan ancha katta. O'zimga o'zim o'ylay boshladim. Oilamga xiyonat qilmayabmanmi? Axir o'zimni xotinim borku?! O'zimni to'xtatishga urunardim, ammo ehtiroslarim meni yengib chiqdi. (menimcha har qanday erkakda ham shunday bo'lardi).
Uning bo'salariga javob