Hissiyotlar og’ushida yohud Xiyotning shirin damlari

Er xotin

3-qism: "Extiroslarning boshlanishi"

Disclaimer:

Hikoya erotic-romantic janrda yaratilgan bo‘lib, siz o‘rganib qolgan darhol boshlanadigan sekslar va hikoyachilarning o‘zi ham ishonolmaydigan voqealardan yiroq. Bu hikoya faqat hirsni qondirish uchun emas, balki chuqur hissiyotlar, munosabatlar va hayotiy kechinmalar orqali o‘ziga xos tajriba taqdim etadi. Agar siz prosta kayf qilishi xoxlasez, ushbu hikoyani o‘qimaganingiz ma’qul.

1-qism library/index.php?id=251278

2-qism library/index.php?id=251282

Sayyora derazadan tashqariga qarab turardi. Quyosh nurlari uning yuziga tushib, terisida oltin rangli izlar qoldirardi. Telefoni qo‘lida edi—Azamatning so‘nggi xabari ekranda porlayotgan edi:

"bugun yana uchrashamizmi? Sizni ko‘rishga intizor qalbim."

U lablarini qisdi. Qalbida g‘alati bir harakat—bir tomchi qo‘rquv, ming tomchi shodlik. Har bir xabar, har bir suhbat uni yangi dunyoga olib borayotgandek his qilardi.

— "Kelaman," — deb javob yozdi u, barmoqlari titrab.

*

Sayyora soatga qarab toqatsizlarnar uning uchun vaqt to’xtab qolgandek edi go’yo

"Shodlik" qahvaxonasi.

Azamat stolning narigi tomonida o‘tirib, qo‘lida kitob bilan kutayotgan edi. Sayyora eshikdan kirgan zahoti, u boshini ko‘tardi—ko‘zlari yorishib ketdi.

— "Siz keldiz!" — dedi u, kulumsirab.

Sayyora uning oldiga o‘tirdi. Kiyimi oddiy, lekin ajoyib edi—yengil ko‘k ko‘ylak, ozgina bo‘yni ochiq. Azamatning qarashlari uning ustida sayr qilardi—xuddi issiq quyosh nurlari kabi.

— "Kitob o‘qiyapsizmi?" — so‘radi Sayyora, ovozini barqaror qilishga urinib.

— "Ha... she’riyat," — dedi Azamat, kitobni yopib. "Lekin endi siz keldiz—bu kitobdan ham chiroyliroq manzara bor oldimda."

Sayyora yuzi qizarib ketdi.

— "Siz doimo shunday... gapirasizmi?"

— "Faqat haqiqatni aytaman," — dedi u, qo‘lini uzatib, uning barmoqlariga tegdi.

Issiqlik butun tanasiga tarqaldi. Sayyora bir lahza qo‘lini tortishni o‘yladi—lekin kecha hayollarida his qilgan bu qaynoq qollar uning qo’llaria tegib turardi va u buni xohlamadi.

— "Siz bilan bo‘lgan har bir daqiqa... meni hayotga qaytarayotgandek," — dedi u past ovozda.

Azamat uning ko‘zlariga tikilib:

— "Chunki siz haqiqiy sevgi uchun yaratilgansiz. Siz—shunchaki nafas olib, kun o‘tkazish uchun emas, balki yashash uchun yaratilgansiz."

Ular soatlab suhbat qilishdi. Har bir gaplar, har bir kulgi Sayyoraga yangi quvonch baxsh etardi. Azamat uning qo‘llarini ushlab, barmoqlari orasini aylanib chiqdi—har bir harakat sevgi bilan to‘lgan edi.

— "Sizning qo‘llaringiz juda nozik," — dedi u.

— "Sizniki esa... issiq," — javob qaytardi Sayyora.

Ular qahvaxonadan chiqib, hiyobonda sayr qilishdi. Azamat unga yaqinlashib, qo’lllaridan qattiq ushladi—Sayyora bir lahza qaltiradi, lekin keyin tinchlandi. Uning nafasi Sayyoraning bo‘yniga tegdi—xushbo‘y, iliq.

— "Men sizni... juda yaxshi ko‘raman," — dedi Azamat uning qulog‘iga pichirlab.

Sayyora yurak urishi tezlashib ketdi.

— "Men ham..."

*

Kechqurun.

Uyga qaytganida, Iskandar divanda televizor ko‘rib o‘tirardi. Sayyora ichkariga kirgach, u bir marta qarab, yuzini burdi.

— Keldingmii?"

— "Ha," — dedi Sayyora, ovozini qattiqroq qilishga urinib.

— "Yaxshi."

Unda hech qanday qiziqish yo‘q edi. Boshqa hech kim nima demadi qayerga ketganini, nima qilganini so‘ramadi. Sayyora yotoqxonaga kirib, derazadan tashqariga qaradi—Azamatning so‘zlari esiga tushdi.

*"Siz haqiqiy sevgi uchun yaratilgansiz."*

U qo‘llarini ko‘kragiga qo‘ydi—u yerda bir narsa qaynab turardi.

Har kuni ularning uchrashuvlari yangi hissiyotlar bilan to‘lib to‘shardi. Kafelarda, parklarda, shaharning chekkasidagi kichik bog‘da—ular bir-birlariga yaqinlashgan sayin, oralaridagi tortishish kuchayar, nafaslari tezlashar edi. Azamat unga she’rlar o‘qiganida, uning har bir so‘zi Sayyoraning terisiga issiq nafas kabi tegardi. Sayyora esa bolaligi haqida hikoyalar aytar, lekin har safar Azamatning qizg‘in qarashlari tufayli so‘zlari tirnalib, nafasi tiqilinar edi.

Shunday uchrashuvlarning birida ular shahar tashqarisdagi bog’da o‘tirishib, bog’ ichidan oqib o’tuvchi suvning shildiroq oqishiga quloq solishdi. Azamat uning yelkasidan ushlab, unga yaqinlashdi—juda yaqin.

— "Agar hamma narsa qandaydir boshqacha bo‘lganida... biz birga bo‘lishimiz mumkin bo‘lgan bir dunyo tasavvur qilasizmi?"

Sayyora unga qarab, ko‘zlarida yosh sezdi.

— "Men... bilmayman,"—deb javob berdi u, ovozining titrashi bilan.

Azamat uning lablariga yaqinlashdi—bir zum, bir lahzagina, lekin bu yetarli edi. Sayyora nafasini tiydi, yurak urishi eshitilar edi.

— "Men sizni hamma narsam bilan sevaman,"—dedi u, qo‘llarini Sayyoraning bo‘yniga olib, uni o‘ziga tortdi. Shu payt Azamatning qaynoq lablarini lablari ustida xis qildi.

Ular biroz muddat shunday shirin bo’salar og’ushida turdilar. Azamatning qo‘llari uning orqasida, belida harakat qila boshladi, issiq nafasi uning yonog‘iga tegdi. Sayyora titrab ketdi, Azamat esa uni qattiq o’ziga tortib quchoqlab o’pishda davom etdi. Sayyora uning baquvvat qollarini dastlab bilida xis qildi, qo’llar belini oxista silb yuqoriga haraklandi, Azamat Sayyorani o’zidan uzoqlashtirmasdan lablarini uzmasdan uning ko’kraklariga qo’lini qo’yib oxista kichik ko’kraklarni ezg’ilay boshladi. Sayyora bu baquvvat qo’llarini ko’kraklari ustida xis qilar ekan tanasi ayniqsa oyoqlari orasi olov bo’lib yona boshladi, u xech nimaga etibor bermas atrofda kimdur ko’rib qolishini ham o’ylamas, hayollari faqatgina: “Siznikiman, siznikiman”-degan fikrlar bilan to’la edi.

*

Sayyora yotog‘ida qo‘llarini ko‘kragiga qo‘yib yotardi. Azamat haqida o‘ylardi—uning qattiq qo‘llari, uning bo‘yniga teggan lablari, ko’kraklari ustida uni kuchli extiros bilan harakatlanayotgan qo’llarni xis qilardi, uning nafasidagi issiqlik.

*"Agar u meni... ?"*

Uning vujudi qizishga boshladi. Xayolida Azamat unga yaqinlashardi, qo‘llari uning tanasini kashf qilar, lablari uning har bir joyiga tegardi...

U ko‘zlarini berkadi.

*"Men... buni xohlaymanmi?"*

Xohlaydi. Juda ham xohlaydi.

Ertasi kuni u Azamatga xabar yubordi:

"Ertaga... siz bilan uzoqroqqa boramizmi?"

Azamat darrov javob qaytardi:

"Har qayerga desangiz."

Sayyora telefoni qo‘lida siqib, yurak urishini sezdi.

*"Bilmadim iloji boricha uzoqroga bizni hech kim topa olmasin."*

*

Uydagi sovuqlik

Uyga qaytganida eri uni odatdagidek sovuqqonlik bilan qarshiladi. Bir necha so‘z va ularning suhbati yakunlandi. Kechqurun, u eriga yaqinlashmoqchi bo‘ldi, uning yoniga yotdi, qo‘llari bilan uning ko‘kragiga tegdi. Ammo eri uning harakatlariga javob bermadi—o‘z tarafiga o‘girilib, uxlab qoldi.

Sayyora yotgan joyida qimirlamadi. Qandaydur ho’rligi keldi. Uning ko‘z oldiga Azamat kelardi—uning qo‘llari, uning qizg‘in nafasi, uning og‘zidagi shirin so‘zlar.

*"Agar u shu yerda bo‘lganida..."*-deya Sayyora o’yga tolib: ”Agar shu yerda bo’lganda tong otguncha meniga uyqu bermasligiga ro’zi edim” hayollarida o’tgan bu fikrdan biroz yuzi qizardi.

U asta qo‘llarini o‘z tanasiga olib bordi, xayoliy Azamatni tasavvur qildi.

*

Tungi qorong‘ulikda Sayyora reining uxlaganiga ishonch xosil qilgandan keyin, u telefonini oldi. Azamat bilan telegramdagi suhbati davom etardi.

"Siz haqingizda o‘ylayapman,"—yozdi Azamat.

Sayyora lablarini tishladi.

"Xop meni haqimdan nimalarni o’ylayapsiz?"

"Senning go’zal tabassuming, shirin lablaring, va …..."

“MM …… nima ekan?”- deya Sayyora javob qaytadi. Azamatning to’satdan uni senlay boshlagani Sayyoraga uni yanada yaqinro qila boshladi.

“Sening ko’kraklaring….”

Sayyora bundan ochiq sms xabarni kutmagandi, ular o’rtasidagi uyat pardalari asta yertila boshlaganini xis qildi.

-eee jinivoy- shu xabarni yuborarkan ich ichidan Azamat bu uyat pardasini yertib tashlashini va bundan buyog’iga oddiy munosabatlar o’rning qaynoq extiroslar egallashini xis qilib turardi.

Azamat yana xabar yubordi—surat. Sayyora uni ochdi va nafasi tiqilib qoldi.

Rasmdagi Azamat—kiyimsiz, extirosli, unga qarab turardi. Uning shug’ullangan baquvvat tanasi, qattiq qo‘llari...

Sayyora vujudi qizib ketdi.

"Sen ham menga yuborasizmi?"—so‘radi Azamat.

U ikkilandi.

*"Yo‘q, jinivoy..."*-shunday deya buni qilmasligi haqida fikrlar kela boshladi. Lekin keyin... u ornidan turdi, yuvinish xonasiga kirdi. Ustiga tungi halatini kiyib sochlarini orqaga tashlab o’zni rasmga oldi. rasmga biroz qarab, unda xech qanday extirosni xis qilmadi va telefonini qo’yib halatini yechdi. Tungi ko‘ylagining yelkalarida turgan qismni qo’llari bilan pastroq tushirdi, ko’ylak ko’kraklarining tepa qismida to’xtadi, lekin ko‘kraklari aniq ko‘rinmasligiga harakat qildi. Ammo kichik bo’lishiga qaramay ko’kraklarining kichik uchlari ko’yladan biroz bilinib turardi. Suratga tushdi—rasmda o’zini nozik extiroslarga boy, olovdek yonayotgan rasmga qaradi.

U yotog‘iga qaytib, biroz o’landi telegramga kirib avtoudalit funksiyasidan 10 sekuntni belgilab rasmini yubordi.

Bir necha soniyal o’tmasdan Azamatning javobi keldi:

"Sen juda ham go‘zalsan. Juda ham go‘zal."

-iyeee nega rasm o’chib ketdi to’yib ko’rishga ulgurmadim ham.

Sayyora yana o’ylanib bus afar oddiy xolatda yubordi, va ketidan

-sizga ishondim…

Sayyora yotog‘iga cho‘zildi, qo‘llarini ko‘kragiga qo‘ydi.

"Miyyam portlab ketay deyapti, hayollarimda faqat sen….."—yozadi Azamat.

Sayyora ko‘zlarini yumdi.

*"Men ham... siz haqingizda o‘ylayapman."*

*

Uning yonida eri uxlab yotardi—beg‘am, beparvo. Sayyora esa Azamatning so‘zlari, uning surati, uning istagi bilan yonardi.

Jimlik, Azamatdan xabar kelmay qoldi, Sayyora biroz kutdi, bu orada uning extirosli rasmiga bir necha bor qarab qo’ydim hamda yonida yotgan eriga bir nazar tashlab qo’ydi. Azamatdan javob kelmagach telegram sozlamaridan bildirishnomalar, qo’ng’iroqlar xizmatlarini o’chirib kirish uchun parol o’rnatdi va yana bir bor rasmga qarash uchun Azamat bilan yozishmalariga kirdi.

-uxlab qolmadingmi?

-qayerga yo’qolib qoldingiz? Endi uxlamoqchi bo’lgandim.

-ha telefon bo’lib qoldi.

-ha qaysi biri?

-nima qaysi biri?

-qizchalarida-Sayyora yuzida shirin tabassus uyg’ondi.

-e qanaqa qiz o’rtog’im ko’cha aylanishga chaqirgandi.

-xa boraqoling unda

-yoge ketsam sen bilan gaplasha olmayman. Baribir sen beradiganingni u berolamaydi- xabar ketidan kulgan smayliklar keldi.

Sayyora bu so’zlar ortida nima mano borligini tushinib turar ammo yana jinni yoqib:

-iye men nima berarkanman sizga?

-seni issiq quchog’ing, lablaring o’zingga juda ham yarashgan ko’kraklaring.

Sayyor uyalga va yuzni yashirgan smaylikni bir necha marotaba bosib unga yubordi. Shu payt Azamatdan 10dan ortiq giflar kela boshladi, giflar da sevishganlarni o’pishish quchoqlashilari tasvirlangan, har bir kelayotgan giflar avvalgisiga qaraganda ochiqroq bo’la boshladi, oxirgi gifda qiz tik turgan ustida oppoq to’rlik lifchik va shunga mos tursikda endi. Yigit lifchikni pastga tushirib, qizning kata tirsillab turgan ko’kraklarini tishlab qo’llari bilan ezg’ilardi. Sayyora bu gifni takror takror ko’rar ekan, tasavurlar og’ushiga yana g’arq bo’la boshladi…

3-qism yakunlandi. Davomi bor…..

By S.A.