Jumanji... Yakun... (turnir uchun)
Ben Emmaning yoniga ohistagina yotdi. Özi bilgan eng yaxshi sözlar bilan, uni erkalay boshladi.
-Farishtam meni, böldi, yig'lama! Endi har kun birga bölamiz, oramizdagi barcha tösiqlarni olib tashlab, birgalikda yangi hayot boshlaymiz. Sen va men, ikkimiz!
Og'riqdan krovat ustida ingrab yotgan Emma, Benning sözlarini butun vujudi bilan tinglay boshladi. Samimiyatdan boshqa, hech narsa aralashmagan bu sözlar, joniga oro berardi. Ovozi va nafaslari sokinlasha boshlagan Emmani körib, Ben ham jonlana boshladi. U gapdan töxtamas, shu gaplari orqali, qizni og'riqdan chalg'ishiga harakat qilardi.
-Mana shu moviy közlaringdagi quvonch uchun, borlig'imdan vos kechishga ham tayyorman.
Ben shunday osmonöpar gaplari bilan, qizning butunlay tinchlanishiga muvaffaq böldi. Emma endi ingramas, og'riqdan hansiramas, faqatgina közlari yumiq holida, erkingina nafas olardi. Ben shunda ham gapirishdan töxtamay, uning yuragi markaziga kirib borardi.
-JGözalim, seni chiroyingni, bahor taqqoslayman. Sen bahor faslidek gözalsan! Qalbing ham shunday! Shu gözalliklar uchun, jonimni fido qilishga ham tayyorman.
-Yöq!
Ben darhol sergak tortdi. U Emmadan javob kutmagandi. Nigohlarini unga qadadi. Emma ham unga, mehr ila közlari bilan boqar, közlari tagida ozginagina yosh qalqib turardi.
-Menga jon fido qilsang, men nima qilaman? Sensiz qanday yashayman?
Ben bu gaplarni eshitib, yuziga tabassum yugurdi. Sevgilisining yuzini-yuziga qilib, lablaridan ohista bösa oldi.
-Buni hohlamas ekansan, mayli! Sen aytganing bölaqolsin! Senga mensiz, menga sensiz yashash nasib qilmasin!
-Ben.
-Ha!
-Men seni sevaman!
-Shunday kunlar kelishini bilardim. Men ham seni sevaman Emma!
Bir-biridan atigi ikki barmoq enligidek uzoqlikda turgan lablar, yana tutashishdi. Bu safar oddiygina ehtiros uchun emas, balkida haqiqiy sevgi uchun tutashishgandi. Ular juda ham qattiq öpishar, lablardagi bor shirani sörib olishayotgandek edi. Öpich ovozlari ham, xona uzra "chulb-chulb" qilib aylanardi. Ben qulaylik maqsadida, huddi boyagidek qilib, Emmaning ustiga chiqib oldi. Uni dahanidan ushlab, öziga tög'irlab tinmay döpar, közlarini uning moviy közlaridan uzmasdi. Ular lablar harakatini töxtatmay, özlarining "bösa olami"ni yaratishdi. Bu bösalar ketidan kelayotgan ehtiros, mazkur kechada ancha-muncha ishlarni reja qilgandi. Ikki sevishgan esa, ehtirosi tobora kuchayotganini his qilib, aloqa boshlashga oshiqishardi. Halaqit beradigan kiyimlar yöq, qarshiliklar va uyat ham endi yöq edi. Faqatgina bir harakat va maromidagi tebranishlar qolgandi holos. Ben esa, shu "arzimagan" ish uchun ham shoshilmadi. Qilmoqchi bölgan ishi, Emma uchun birinchisi ekanligini, unga ozroq bölsada qiyin bölishini tushundi. Harakatlarini boyagidek, oppoq badandan boshladi. Sutga belangan badanning, kökrak tepa qismlarini silay boshladi. Ariqcha atrofiga alohida mehr berib, astalik bilan tarang kökraklarga tushdi. Boshlanishiga, ularni ham sekin siypalayotgandi. Keyinchalik bilgan-eshitganlarini eslab, kökraklarni eza boshladi. U kökrakni tag qismidan, barmoqlarini yonidan tepaga ötkazgan holida ushlab, örtaga siqa boshladi. Dumaloq kökraklar esa, ezilish natijasida oldinga chözilar, sörg'ichlari uchki nuqtada ajib manzara hosil qilardi. Kökraklarni ezib turib, ösha holatida uchlaridan öpardi. Emma esa, uni sochlaridan silab, kökraklari tomon qattiqroq bosardi. Ben oppoq badan uzra, qöllarini tepadan-pastga, yokida aksini qilib sila chiqardi. Badanida aylanayotgan qöllar, kökraklaridagi lablar, Emmaning ehtirosini yuqori darajaga kötarar edi. U bösh turgisi kelmadi shekilli, Benning boshidan tepaga tortib, yuzlariga olib keldi. Uzoq vaqt bösh qolgan lablarini, uning tinib-tinchimas lablariga tekkazdi. Ben endi Emmaning labidan ehtirosli bösalar olar, uning kökraklari badaniga ezilib tegib turardi. Belli-beliga tög'ri kelib turgani uchun, vaziyatni qöldan boy berib ötirmadi. Bir qöli bilan, jangga shay turgan "jangchi"sini, tög'ri raqibni teshigiga tög'irladi. Asbob boshi teshikka kirib ketdi. Belini kötarib, qolganini tiqmay turdi. Emma oyoqlari orasiga begona a'zo tiqilganidan, ozgina jodyi bilan kirib turganidan ehtiroslanardi. Ben "örgatib böldim" deb öyladimi, yo sabri yetmadimi, asbobini yana ichkariga tiqdi. Asbob bosh qismi ötib, yarmiga yetar-yetmas, qin ichiga joylashdi. Emma endi ehtirosli kichik a'zoni emas, oyoqlari orasidagi og'riqli manbani his qilardi. Közlari kattalashib, bir qattiqroq nafas olib qöydi. Ben asbobini bu holatda ham köp ushlamadi. Asbobni yana ichkariga suqdi. Endi asbob, qin ichiga deyarli hammasi kirgandi. Faqatgina ikki barmoq enligidagi joyi, ochiq iavoda qolgandi. Emmada esa, özgarishlar bir muncha ortdi. U benning qöllarini qattiq ushlab oldi. Közlarini yumib, boshini ikki yon tomonga ura boshladi. Nafaslari ham boshqacha chiqardi. Ben uning ochilib yotgan lablariga, dag'al labini bosdi. Biroz chalg'itish uchun, tez-tez bösa ola boshladi. Emma ham, oyoqlari örtasidagi og'riqni biroz unutib, unga lablar orqali javob qaytara boshladi. Ben bösalarini töxtatmagan holatda, asbobini harakatga keltirdi. Avvaliga ortga tortib, keyin yana ichkariga tiqdi.
Shu yösinda ohistagina davom etdi. Emma esa, oyoqlari orasiga qaytib kelgan og'riqdan qiynala boshladi. Asbob kirib-chiqishi, yaqindagina ochilgan devorlarga tegishi, uning kuchli og'riq sezishiga sababchi böldi. Qini ichiga tobora tezlashib, botib kirayotgan "tayoq"ni, bor vujudi bilan og'riq orqali his qilardi. Qöllarini Benning kökragiga qöyib, özidan itara boshladi. Uning terisiga tirnoqlarini botirardi. Bu ishi Ben quchog'idan chiqib ketishiga yordam berishini niyat qilgandi. Belini teparoqqa surishga harakat qilar, ammo buning uddasidan chiqolmasdi. Ben esa, tagida kökraklarini tepaga kötarib tölg'onayotgan, tepasidagi yigitning domidan chiqishga harakat qilayotgan gözalni körib, ilhomlanardi. Bora-bora sekin harakatlar tezlashib, ehtirosli ovozlar balandlashib bordi. Maksimal tezlikga erishilganda esa, Emma öziga begona harakatlarga moslasha boshladi. Og'riq sekinlik bilan rohatga yaqinlashar, sportchi qiz bir vaqtning özida, ham rohat, ham og'riqni sezar edi. Tepasida terga botib ketgan yigit, hali hamon harakatdan töxtamas, kezi kelganda egilib, lablardan bösa olardi. Ikki sevishgan örtasida, ehtiros öta "xavfli" darajada alanga oldi. Bu alanga va boyagi vino Benning kuchiga kuch qöshsa, Emmaning ovoziga ovoz qöshardi.
-Ahhhh, axxx, uhhh...
Ben tezlashib borar, aloqani ijobiy yöl bilan tugatishga harakat qilardi. Tugatish vaqti yaqinlashib keldi. Emmada ham shu holat boshlanayotgani tufayli, ovozlari balandlashib, bellari kötarila boshladi.
-Aa, ahhh. Aaaa... Mmmmm...
U böshana boshladi. Ben ham uni ketidan quvganday, shilliqlarini chiqarib yubordi. Qin ichiga oqayotgan iliq suyuqlik, Emmani yanada lazzat olishiga sababchi böldi. Bir maromida ketayotgan harakatlar ham, keskin töxtadi. Ben katta gavdasini, sevgilisi ustiga tashlagisi kelmay, uni yoniga ohistagina yotdi. Shipga qarab yotar ekan, qöli bilan Emmaning sochini silar, taranglashib turgan asbobi esa, öz husnini yoqotar edi...
Erta tong. Stiv yölakda yuvinish xonasini ochilishini kutmoqda. Eshik ochildiyu, ichidan Ben va Emma, kulishib chiqib kelishdi. Ikkovining ustida, faqatgina sochiqdan boshqa hech narsa yöq edi. Stiv ularga parvo ham qilmadi. Chunki, hayoli boshqa joyda, oilasida edi. Ajralib ketishi uchun, atigi bir qadam kifoyalik qilayotgan bu ota-onasi, uning har kungi öylaydigan muammosiga aylangandi. Shu taqdirda ham, Stiv bor dardi va muammolarni chetga surib, sevimli döstlari davrasida, sevimli mashg'ulotlari bilan shug'ullanardi. Axir özini ham öylash kerakku!
Dasturxon atrofiga hamma yig'ilib, nonushta qila boshlashdi. Kecha endrgiya yöqotgan Ben ham, taomlarni paqqos tushirardi. Endi u Emmani yoniga ötirishdan uyalmas, kerak bölsa uni tizzasiga ötkazib ham ötiraverardi. Emma ham Benning yonida avvalgidekmas, Keyt Stivga qanday qarasa, u ham Benga shunday qarardi. Ikki juftlik, bir-birlariga köz suzib, nonushtani ham tamomlashdi. Odatga aylanib qolgandek, Keyt qutini stol ustiga olib kelib qöydi. Stiv navbatini bilib, qutini özi ochdi.
-Qara Stiv! Bor yög'i ön bir katak qolibdi.
-Ha, tög'ri. Ön bitta ekan.
-Demak, hozir ön bir tashlasam, yutar ekanmizda? -Stiv bu gapni sevinib gapirdi.
-Yöq. -Ben keskinlik bilan javob qaytardi. -Oxirgi shart qoladi faqat!
-Marraga boramiz, oxirgi shartni bajaramiz va tamom?
-Ha! Shunday. Tashla toshlarni!
Stiv toshlarni qöliga oldi. U ich-ichidan ön bir tushishini niyat qildi. Negadir qöli titray boshladi.
-Shoshilma Stiv! -Keyt qöshib qöydi.
Stiv atrofidagi döstlariga bir qarab chiqdida, mushti ichida toshlarni aylantirib, qutiga tashladi.
Tört döst quti maydoniga tushgan toshlardan köz uzishmadi. Hosil bölgan raqamlarni körishdiyu, hammasi birvarakayiga hursandchilik sözini aytishdi.
"6, 6"
-Ön ikki tushdi. Ha! Biz marra tugul, undan ham ötib ketdik. -Stiv sevinch bilan, baland ovozda gapirardi.
-Yashavor Stiv! -Ben uning yelkasidan mahkam ushlab qöydi.
-Hösh, ön ikkita yuramiz!
Piyoda toshi keraklicha yurilib, marraga yetib keldi. Marraga yetib kelgan toshni körib, unga qarayotgan tört juft köz chaqnab ketdi. Hoshiyalardagi eski sözlar, yangisiga almasha boshladi.
"ÖYIN TAMOMLASH UCHUN,
KICHIK SHART BAJARASIZ.
DÖSTINGIZ BILAN BUGUN,
JUFTINGIZ ALMASHASIZ."
Necha g'aroyib va g'alati shartlar ötib ketgan bölsa ham, ular yana hayrat chehrasini ochib turishardi. Stiv shartni tushunmadimi, yo yaxshi öqiy olmadimi, qaytadan qutiga tikildi. Biroz ötib, qutidan köz uzdida, döstlariga qaradi. Ular ham hayron, bir qutiga, bir Stivga qarashardi. Örtada haqiqiy sukunat, hattoki nafas ovozlari eshitilardi. Sukunatni Stivning özi yöqqa chiqardi.
-Bundan chiqdi... Endi... Biz...
U tayinli bir gap gapira olmasdi, bu gaplarni gapirishga botinolmasdi. Ben uni ortiq qiynalib gapirishini istamadi.
-Ha! Tög'ri tushunibsan Stiv! Biz endi mana shu falokat öyinni tugatish uchun, öz juftimizni, ya'ni men Emmani, sen Keytni almashishimiz kdrak.
-Ha buni tushundim. Lekin... Men... Qanday qilib...
-Seni tushunib turibman. Huddi sendek, men ham öylayabman. Sen uchun Keyt qanchalik suyukli bölsa, menga ham Emma shunday darajada.
-Ha! Shunday ekan, bu ishni qanday amalga oshiramiz?
Ben döstlariga bitta-bittadan nazar tashladida, yana gap boshladi:
-Döstlarim! Bilaman bu ish hech birimizga yoqmayabdi. Ammo, boshqa ilojimiz yöq. Bu sönggi shart. Shuni daf qilsak bölgani, marra ham, orzular ham bizniki böladi.
-Demak, sen menga Emmani berasan, men esa, Emma uchun Keytni berarkanmanda?
-Ha. Huddi shunday!
-Xex, "svingerlar"ga aylanarkanmizda?!
-Afsuski, shunday. -Ben chuqur "uh" tortib, yana döstlariga yuzlandi. -Ammo, bir narsani aytib qöyay! Bu shartdan söng, hafagarchilik, oramizdagi munosabatlar özgarmaydi. Biz döstmiz, shunday bölib qolamiz!
-Albatta!
-Albatta!
-Ha, özgarmaydi.
Tört döst kelishib olib, örtaga qöl tashlashdi. Bir-birining ustiga tushgan kaftlar, shundoqqina quti ustida ajraldi. Ben Emmaning qöllaridan öziga tortib, lablaridan öpib qöydi.
-Ben, men buni hohlamayman! -Emma past ovozda gapirdi.
-Men ham azizam, iloj qancha?! Bu faqat va faqat oz fursatgagina holos. Keyin yana birga bölamiz. Kelishdikmi? -u tabassum bilan Emmaga qöl uzatdi.
Emma qölga javob qaytarib, tushkun holatda qölini chözib turgan Stivning oldiga ketdi. Yöl örtasida Keytga töqnash keldi. Keytning yuzida negadir tabassum, shu tabassum bilan, Emmaga jilmayib qöydi. Stiv yangi juftining qölidan ushlab, öz yotoqxonasiga yöl oldi. Keyt esa, ösha yerning özidayoq, ehtirosli qadamlari ila, Benning yoniga yaqinlashdi. Ben öyin qutisini yopdida, Keytga qaradi. Keyt közini suzib, körsatkich barmog'i orqali, Benni öziga chorladi. Ben biroz noqulaylik sezib, u tomonga yurdi. Shöx qizcha esa, dumbalarini dirkillatib, ikki qadam oldinroqda ketardi. Keyt eshikni ochib ichkariga kirdi. Uni ketidan Ben kirdi. Eshik yopildi...
Birinchi yotoqxonada esa, Emma allaqachon krovat ustida yotar, Stiv uni ustida böyinlaridan öpardi. Emma özga erkak bölgani uchun, yuzlarini burishtirib olgan, lablarini undan olib qochardi. Qöllari ham pastda, Stivga tegkazmaslikga harakat qilardi. Stiv katta mahorat egasi bölgani uchun, Emmaga uncha e'tibor bermas, vaqt ötib u ham ehtiroslanib, istagi ortishini bilar edi. U hozirda eng baxtlilardan deyilsa, mubolag'a bölmasdi. Chunki, bir necha oydan beri, bu gimnastika ustasi bilan yotishni niyat qilgandi. U Keytni chin dildan sevsa ham, u bilan yotishdan zerikkan, yangilikka intilib yashardi. Mana ösha yangilik. Stiv uchun yangi bölgan janona, uni tagida yuz burishtirib yotardi. Burishgan yuzining, tarang terisiga birinchi bösasini yubordi. Keyin teparog'idan, pastrog'idan, yonrog'idan öpishda davom etdi. Bir joyga hadeb mehr beravermasdan, yangi joylarga intilardi. Bir qölini asta nozik belga tushurdi. Belni avvaliga shunchaki ushlab turdi. Bu qizning örganishi uchun asosiy manbalardan edi. Shortigini turtib turgan asbobini, qizning töq kökrangdagi shalvari ustiga botirdi. U taxminan shundoqqina ikki oyoq örtasi, jinsiy lablarga botib turardi. Belida turgan qölini, asta tepalatdi. Bir qölini esa, qizning böyni orqasiga ötqazdi. Qizning maykasini bir ilgichini, yelkadan pastga tushirdi. Ochilgan joylardan ketma-ket bösa ola boshladi...
Ikkinchi yotoqxona:
Ben hali hamon eshik yonida jim turar, Keyt esa ilondek tölg'onib, kiyimlarini yechishda davom etardi. U shunaqangi ehtirosni qözg'atadigan darajada yechinar ediki, har qanday olat qimirlamasdan qöymasdi. Benning asbobi ham, allaqachon tayyor holatga kelgan, faqatgina buni bildirmay turardi. U yechinayotgan qizchani jim tomosha qilardi. Keyt ipli lifchigini ohistalik bilan yechar ekan, bir tarafini yelkasi uzra sekin tushirdi. Ikkinchi tarafini ham yechib, uni ham behad ohista harakat bilan tushirdi. Qöllaridan lifchigini chiqarib olib, öz könglida tirsaklari bilan kökragini yopdi. Katta ölchamdagi kökraklar sabab, faqatgina örtadagi töqroq sörg'ich maydonchasi yopiq turardi. U tirsaklarini asta tushurib, körsatkich barmoqlarini sörg'ichlari ustiga qöydi. Söngra, mayinlik bilan barmoqlarini aylantira boshladi. Tirnoqlari chiroyli qilib östirilgan, uzun va ingichka barmoqlar, katta kökraklar ustida özgacha manzara hosil qilgandi. U sörg'ich ustidagi körsatkich barmoqlarini, bilinar-bilinmas harakatlantirar, uzun kipriklari ostidagi közlarini, Ben tomon suzib qöyardi. Ben bu harakatlarni shunchaki tomosha qilardi. Aslida esa, ichi qizib, Keytni tezroq bag'rida körishni hohlardi. Keyt ham ich-ichidan, Benni tezroq öziga chorlashni, uning qiynoqlaridan bahra olishni hohlardi. Sabri bir necha kosalarni töldira oladigan bu yigitga tan berdi. "Boshqasi bölganda allaqachon quchog'ida bölar edim" degan öylarni ham boshidan ötkazdi. Yuz ifodasi suzilib, qarshisidagi yigit oldida erkin harakat qilardi. Aslida esa, ichi olov bölib yonar, "tezroq kelaqolsangchi!" deb xunob edi. U kökraklaridagi qölini yig'ishtirib, pastki ich kiyimini tushura boshladi. Bu ishni ham öta darajada ohistalik bilan qilardiki, körgan odamning ehtirosi qözg'ashi aniq edi. Oxirgi libos ham nihoyat pastga tushdi. Keyt esa, ortga ögirilib, dumbalarini öynata boshladi. Krovatga ikki qölini qöyib suyandida, dumbalarini orqaga chözdi. Dönqaygan holatida, dumbalari va oyoqlari orasidagi katta lablarini köz-köz qila boshladi. U sonlari va dumbalariga shapatilab, ikki yonga tebranib qöyardi. Bu harakati "ishdan chiqgan olat"ni turgazadigan darajada ehtirosli bölgandi. Ben ham bu harakatdan söng, oyoqlariga buyruq bera olmadi. Oyoqlar avtomatik ravishda, özidan tört qadam naridagi gözal tomon yura boshladi...
Birinchi yotoqxona:
Xonada endigina ehtirosli nafaslar va erkalash sözlari boshlangandi.
-Gözalsan Emma, gözalsan. Ohhh, bu hiding odamni öldiradiya!
-Mmmm, basss, aaaayyy, böldiii, qiynamaaa!
Stiv allaqachon yalang'och holatga kelgandi. U hozirda Emmaning shalvarini biroz tushurib, jinsiy lablarini barmoqlari bilan uqalayotgan edi. Uning tagida Emma, maykasi beliga tushurilgan, kökraklari lifchigidan chiqarilgan holatda edi. Shalvari va trusigi ham tizzasidan sal teparoqqa tushurilgandi. U shunday holatida Stivning sochlarini ushlab olgan, bir kökragiga bosib, bir labiga olib kelardi. Aslida aloqa boshlanishidan avval, öz-öziga "u bilan öpishmayman" deb söz bergandi. Bu vadasi ham bekorga aylanib, hozirda Stiv bilan ketma-ket öpishar edi. Benga qaraganda mahorati köproqligi uchunmi, yoki yangi bölgani uchunmi, bu safar Emma köproq lazzat olardi. Yetmaganiga, jinsiy aloqa hali boshlanmagan edi. Stiv uning kökraklaridan sörar, qölini jinsiy lablari ustida aylantirib, Emmaning og'ziga olhb borardi. Emma öz oyoqlari orasidan qaytgan barmoqlarni, ishtaha bilan sörar, ularni qöli bilan yana joyiga qaytarardi. Stiv aloqani boshlash vaqti bölganini öylab, gavdasini kötarib, qizning shalvari va ich kiyimini bittada yechib oldi. Oyoqlarini shiddat bilan ochib, orasiga tizzalab kirib, ötirib oldi. Tekis va oppoq oyoqlarni beli orqasidan ötkazib, oldinga bosib qöydi. Emma bu ishorani tushundiyu, oyoqlari bilan Stivni belidan qisdi. Pastga tortilgan Stiv, kökraklardan tishlab turgan holatida, asbobni astalik bilan tiqdi. Ancha ehtiroslanib ulgurgan qizcha, bu safar og'riq his qilmadi. Stiv bu holatdan hursand bölib, tempni birdaniga oshirdi. Endilikda Emma özgargandi. Har safar asbob tiqilganida, öziga hos ehtirosli baqira boshlagandi.
-Ahh, ahh, ahh, mmmaaahhh, ahh, ahh...
-Uxxx, jonim, buncha chuquuur.
Stiv shunday deb, harakatida yanada tezlasha boshladi. Tezlashganidan, tagidagi qizning kökraklari, orqa-oldiga öynay boshladi. Stiv odatda, bir holatda uzoq davom etmasdi. Shuning uchun, qizning oyoqlarini asta kötarib, yelkalari ustiga oldi. Qölini bir chözdida, yostiqni oldi. Yostiqni Emmaning beli tagiga qöyib, harakatini qayta boshladi. Endi u judda ham qulay joylashib olgandi. Emmani oyoqlari orasini, bir zumda qizartirib yubordi. Rohatdan sarmast bölgan qizcha esa, vujudi ila jasadini Stivga topshirib qöygandi...
Ikkinchi yotoqxona:
-Aaaaaayyy, Beeeennn! Axaxayyy, oxxxxx.
-Ohhh, haaa. Manaa.
Ben ham, Keyt ham ehtirosdan tinmay gapirar, narigi xonadagi ovozlar bilan musobaqa öynashardi. Keyt boyagi tönqaygan holatining özida qolgan, Ben ösha zahoti ortidan kelib "savalagan" edi. Buni Benning, bor-yög'i bir qarich tushirilgan shimidan bilib olsa bölardi. U Keytning orqasidan itarar, ora-orada esiga kelganida, uni dumbalariga shapatilardi. Qöllari bilan uning belidan qattiq ushlab olgan, har friksionda yanada qattiq qisib, öziga tortardi. Asbobini shu qadar qattiq botirardiki, dumbalar va oyoqlar, bir-biriga jipslashib ketgandek bölardi. Benning terlab ketgan badani, qizning böliq va bug'doy rang dumbalariga tegib charsillardi. Keyt Bendan bunday shavqatsizlikni kutmagan, Benni "havaskor"lardan deb hisoblagan edi. Bu harakatlardan söng, fikri özgarib, uni "qasoskor" deb öylay boshladi. Chunki Ben uni, huddi nima uchundir jazolayotganday itarar edi. Bu itarishlar bu azoblar Keytga köplik qilib, öz sevgilisi Stivni qumsay boshladi. Stiv Benga qaraganda kuchsizroq, gavdasi kichikroq, ozg'inroq bölgani bilan, u ajoyib tarzda qoniqtirar edi. Hozirgi jufti esa, qattiq siqib, itarishdan boshqasini bilmas edi. Itarish zarbi qandayligini, pastga osilib, qöng'iroqday likillayotgan katta kökraklardan bilib olsa bölardi. Ben na badandan silar, na kökraklarga qöl chözib ezar, faqatgina itarar edi. Ichidagi ehtirosi, tashqariga intila boshladimi, harakatini yana tezlashtirdi. U huddi kechagidek og'irlikni, asbobida seza boshladi. Bir-ikki kirgazib-chiqargandi, asbobi uchidan katta tezlikda suyuqlik chiqganini his qildi.
-Nxx, manaaa. Mana bu boshqa gap.
U shunday deb, asbobni qindan sug'urib oldi. Suyuqlik polga ham biroz oqdi. Shu bilan Ben krovat chetiga ohista ötirdi, boyagi shöx qiz esa, charchagandan krovatga ag'anadi...
Birinchi yotoqxona:
-Uuuuuu, ahhhh, yanaaa! Mmmm...
-Ooyoqlaringni yana kötar! Haaa, mana shundayyy!
Sthv Emmani kötargan holatida, oppoq sonlaridan ushab, asbobiga bosib-kötarardi. Tepaga kötarayotganda özini belini pastga qilar, uni pastga bosayotganda esa, belini tepalatar