...:: Qasos! ::... [-MAJNUN-] (2-sahifa)
tilini ustiga qo`ydi. Bu Farxodni tinchlanishi uchun yordam berdi.
- Yog`ochni kim tiqdiiii? -deb baqirdi.
- Habi, Habi... Man hechnima qilmadim, hammasini Habi bilan Ahror qildiii...
- Birinchi bo`lib Ozodani quchog`lagan san emasmiding!
- O`shanda o`zimda emasdim, chekib olgan edimmm!
- Chekib...
Zoyir kivartiraga qaytgan hamoni vannaxonaga kirib ichidan berkitib oldi.
Guli kelib eshikni taqqillatdi.
- Aka keldizmi?
- Ha...
- Shu paytgacha qayerda qolib ketdiz?
- Guli kirib uxla... -dedi. Guli bu buyrug`ga amal qilib kirib kedi.
Zoyir yuvinib chiqganidan keyin, kiyinib olishgaham erinib devonda o`tirdi. Ancha hayolga berilib o`tirib ko`zi ilinib qoldi.
Guli asta xonaga kirdi, Zoyir faqatgina beliga sochuq qistirib olgan. Qomati huddi yunon afsonalaridagi qaxramonlarday. Guli asta Zoyirni toshday qattiq ko`ksiga qo`lini qo`ydi. Bu teginishdan keyin Zoyir hushiga keldi va epchilik bilan Gulini bilagidan ushlab oldi.
- Aaaayy! Guli baqrib yubordi.
- Manga yaqin kelma degandim-u?
- Nonushta tayorlagan edim, qo`limni qo`yvoring... -dedi.
- Hozir kiyinib chiqaman! -Gulini qo`lini qo`yib yubordi...
Zoyir Guli tayorlagan nonushtani, istar istamas og`ziga solar ekan. Birdan to`xtab qarshisidagi televizirga tikilib qoldi. Gulini ko`zi ham televizirda, tezkor xabarlar, xabarlarda aytilishicha bir o`zbek yigitini shavqatsizlarcha o`ldirib ketilgani xabar qilinib, voqea joyida qisqa lavxalar qo`yildi. Xabarlar tugagach Guli Zoyirga o`zgacha hayajonda qaradi.
- Vaay bechora! Ruslar yomonda, shavqatsiz!
- O`lgan Farxod... -dedi Zoyir jiddiy qiyofaga kirib.
- Farxod!
- O`sha suratdagi? -dedi. Gulini rangi o`chib birzum nima qilarini bilmay qoldi.
- Unni... Uni...
- Man o`ldirdim! -dedi sovuqqonlik bilan.
Guli asta o`rnidan turib bir ikki qimtinib yutundi.
- Rost aytyabsizmi?
Zoyir javoban bir qarab qo`ydi.
Guli nima qilarini bilmay esankirab turdida, birdan xojatxonaga qarab yugurdi. Zayir avvaliga Gulini hatti xarakatini tushunmadi. So`ng bu qotillikni ochiq aytib qizni qo`rqitib yuborganini fahimladi...
- Guli eshikni och? -hojatxona eshigini taqqillatdi.
- Aka men hechkimga aytmayman! -ichkaridan yig`i aralash ovoz keldi.
- Och Guli man sanga tegmayman.
Guli o`ylab ko`rdimi, biroz o`tgach eshik ochildi.
- Guli mandan qo`rqma sanga ozor bermayman...
- Siz uni o`ldiribsiz-ku?
- Bunga sabablarim bor. Ularni sanga aytolmayman... Bugun O`zbekiston qaytamiz, istasang samalyotga belit olib beraman. Lekin mani o`zim poyezda qaytaman! -dedi.
- Siz bilan poyerda qaytaman! Narsalarimni yig`averaymi?
- Ha...
Poyezga chiqishdi. Kupiyda faqat ikkilari, uzoq yo`l. Anchagacha oralarida skunat xukumron bo`lib keldi, oradagi bir ikki og`iz kundalik ishlatiladigan so`zlarni nazarga olmasa...
O`zbekistonga yetib kelishdi.
- Guli buyog`iga o`z yo`limizda davom etamiz. Mana hujjatlaring? -Zoyir Guliga Pasportini uzatdi.
Guli Pasportni olar ekan, qappayib turganidan sezdi ichiga pul qistirilgan. Hayron bo`lib, pullarni qo`liga oldi.
- Bu nima uchun?
- Uyinga quruq qaytsang, oylang nima deb o`ylaydi?!
- Bu juda ko`pku?
- Olaver...
- Rahmat aka... Shu chog`gacha ismingizni so`ragani botina olmagan edim!
- Ismim Zoyir.
- Rahmat Zoyir aka!
Guli taksiga o`tirayotgan edi. Zoyir bilagidan tutdi.
- Guli bir narsani bilib qo`y. O`zbek ayolini shani nomusi beybaxo. Oson pul topaman deb o`zingni arzon sotma! -dedi va eshikni berkitdi. Taksi yurgan xamoni Zoyir ortiga o`grilib yo`lida davom etdi...
Endi navbat, qalgan ikkisiga. Maskivadan qaytgan xamoni Kallani ishratxonasiga otlandi. Bu safar eshik oldidagi qorovul to`xtatishga botina olmadi. To`g`ri Kallani xonasiga kirib bordi. Kalla qandaydur foxishani tizzasiga o`tqazvolib ko`kraklarini o`ynardi. Zoyirni ko`rgach, xushyor tortdi. Foxishani tizzasidan turg`azib yuborib ``yo`qol`` deb ishora qildi.
- Hush ko`rdik Kinyaz. Tez qaytibsanda? -deb tirjaydi.
- Man aytgan ish nima bo`ldi? -dedi jiddiy ohangda.
- Hammasini aniqladim. Mana bu! -Kalla qo`lidagi suratga ishora qildi. - Ahror B...ov. Ikki yil o`tirib chiqgan. Hozirda ishi yurishmay ichkilikka ruju qo`ygan!
- Manzili kerak manga? -dedi Zoyir.
- Shoshilma Kinyaz! -Kalla ikkinchi suratga ishora qildi va so`zida davom etdi. - Mana bu Habibullo M...ov bu tojik, otti qashqasi, o`zini shaxarni egasiman deb o`ylaydi. O`zining bilyardxonasi bor, kuni o`shayerda o`tadi!
- Kalla manga manzili kerak?
Kalla Zoyir sabirsizlik qilayotganini bilsada. Unga parvo qilmadi. Aksincha atayin jaxlini chiqarganday tirjayib so`zida davom etdi.
- Aslida bilyardxona bir niqob, u yerda dori sotadi. O`zi ham urib turadi! Keyin jangavor qobilyatga ega, osonliqcha bo`yin egmaydi! -gapini tugatgach suratlarni orqasini ogirdi.
Zoyir manzillar surat ortiga yozilganini bilgach ortiga qaytdi.
Ota onasida shufha uyg`otmaslik uchun. Pullardan ozrog`ini so`mga aylantirib oldi. Uyga kelganda ishlab kelganini aytib biroz pul berdi...
Odam o`ldirish o`zi tasavur qilganday, oson ish emas ekan. Bir necha kun ko`ziga uyqu kelmadi. Farxodni qiyofasi ko`z oldidan ketmasdi. Ammo Ozodani o`ylaganda yana qasos o`ti yuragini yondirar edi. Qolgan ikkisini ham biryog`lik qilish uchun ruhiy tayorgarlik ko`ra boshladi. Uyda tushgan, to`kilgan yerlarni suvadi, oqladi. U yer bu yerni remont qildi. U shu yo`l bilan ham ruhan tayorgarlik, ham ota onasini ko`nglini hotirjam qilishga urundi...
Bir necha kundan keyin ishga kirishdi. Avval Ahrorni ortidan tushdi. Mazil anig` uyiga bordi. Haqiqatdan aroqho`r alkash ekan. Ustiga ustak, uyida hechkim yo`q bir o`zi yashar ekan...
* * * * *
Zoyir bilyardxonaga kirdi. Qorachadan kelgan, baquvat yigitni darov tanidi. Ammo unga yaqinlashgani shoshilmasdi. Sabir bilan kech bo`lishini kutardi. O`zi bir bilyard stolni egallab olib toshlarni uyog`dan buyog`ga dumalataverdi. Tun yarmidan o`tgan sayin birin birin odam kamayib borardi. Nihoyat bilyardxonada odam qolmadi. Habini o`zi Zoyirni oldiga keldi.
- Ish vaqti tugadi endi yopaman!
Zoyir asta jilmayib doska ustiga 100 $ qo`ydi.
- Bir qo`l o`ynamaymizmi?
- Ikkita bo`lsa o`ynayman! -dedi Habi.
Zoyir ikkita emas bir dasta pul tashladi.
- Bo`ladimi?
- Bo`lmasamchi! -Habi tirjaygancha toshlarni to`g`irladi...
O`yin Habini foydasiga hal bo`layotgan edi.
- Bankni o`mardingmi deyman! Yo jinnimisan? -dedi.
Zoyir xoxolab kuldi.
- Har ikkisi!
- San haqiqatdan jinni ekansan. Negadur avval sani ko`rmagan ekanman! -dedi Habi.
- Ko`rgansan!
- Qayerda?
- 8 yil avval to`g`dan qaytayotganingda ikkita sheriging bilan bir yigit va qizni ko`rgansan!
Habi nimalarnidur eslaganday hushyor tortib atrofga bir qarab qo`ydi.
Zoyir yana asta jilmaydi:
- Bu kunni, basharangga tik qarashni qancha kuttima! -dedi.
Kutilmaganda zarb bilan yelkasiga tekkan kiya (Bilyard o`ynaydigan tayoq.) ikkiga bo`linib ketdi. Ko`zi esa eshit tarafga yugurib ketayotgan Habida edi. Yonida sinib ikkiga bo`lingan kiya yotardi. Qo`liga yug`on tarafi tushdi. Oldiyu Habini ortidan yugurdi...
Ayni o`sha paytda tergovchi N. Pulatov shir uyqusini buzib o`likxonada, yotgan Ahror B...ov ning o`lmi haqida. Ekispirtiza hodimi bilan telifosnda uxbatlashardi.
- Ahror B...ov nafas yetishmasligidan bo`g`ilib o`lgan!
- Ho`sh davom eting! -dedi N. Pulatov.
- Uning ko`zlari o`yib olingan. So`ng olati tagidan kesib og`ziga solishgan. Olat tomog`iga tiqilib nafas yo`lini to`sib qo`ygan. Ahror B...ov shundan keyin o`lgan!
- Bo`pti qolganini keyin gaplashamiz! -tergovchi N. Pulatov go`shakni qo`ydi. U hayotida birinchi bor bunday o`limni eshitishi edi. Hayolida bu o`limni taxlil qila boshladi.
``Juda daxshat. Qanday shavqatsiz qotilni ishi ekan-aa?``
N. Pulatov bu haqida bosh qotirayotga ayni paytda. Ahror B...ov ning qotili Zoyir mashinada katta tezlikda tog`ga ketardi...
Zoyirning maqsadi tezda 8 yil avval o`z qo`llari bilan to`sh qabirga qo`ygan qalligi Ozodaning qabriga yetib olish edi. Orqa bagachnikda esa Habi keshib tashlangan asbobi o`rnini ushlagancha dod solib baqirar edi...
Intiqom oni yaqinlashgani sayin Zoyirning ko`z o`ngida 8 yil avvalgi voqea takrorlanar edi...
8 YIL AVVAL...
Zoyir ota onasinging yolg`iz o`g`li. Yaqindagina bir necha yil sevishib yurgan sevgilisi Ozodaga sovchi qo`ygan edi. Ijobiy javob olgandan keyin, baxt uyiga tashrif buyiradigan kunlarini intizorlik bilan kutayotgan edi. Qallig`i sevgilisi bo`lagan Ozodani yeri ko`kka ishonmas uni hammadan qizg`anardi. O`sha kuni ham Ozodani uyiga bordi. Ammo bo`lajak qaynonasi Ozodani tog`dagi holasinikiga ketgani aytdi. Zo`yir o`ylab o`tirmay dadasini eski maskivich mashinasini minib to`g`ga jo`nadi. Qosh qorayganda manzilga yetib bordi. Bu Ozoda uchun g`alati kutilmagan xolat bo`ldi.
- Zoyir aka..! -hayron bo`ldi.
- Ahmoq bir og`iz aytmasdan ketib qolibsan, mani o`ylamadingmi?! -dedi. Har bir qizbolani sevgan insoni qayg`urganidan urishib bersa, u hafa bo`larmidi?
Menimcha yo`q! dildan sevgan qizni qalbi quvonchga to`ladi. Ozoda ham Zoyirning shuncha masofani bosib kelganidan cheksiz g`ururda edi. Ko`zlaridan oqayotgan sevinch ko`z yoshlari. Upaga muhtoj bo`lmagan yuzlaridan dumalab ko`ksiga tushardi.
- Yig`lama, o`zingda bir og`iz aytmay ketibsan! -Zoyir Ozodani ko`z yoshlarini sidirib tashladi.
- Man uchun shuncha yerdan keldizmi?
- San uchun dunyoni u yog`iga ham boraman! -dedi.
Shu tariqa uzoq suxbat qurishdi.
- Ozoda man ketaman endi!
- Yo`q kech bo`ldi bugun qoling.
- Man birovnikida qololmayman!
- Holam bizga begona emaslar-ku? -dedi Ozoda.
Lekin Zoyir o`z fikrida turib oldi.
- Unda man sizni yolg`iz qaytib ketishingizni istamayman. Hozir holamga aytib qo`yay siz bilan qaytan! -dedi Ozoda...
Tog`ning toshli yo`llari, ikki baxtdan sarmas yoshni uylar tamon yo`l ko`rsatar edi. Toboro tun yarimlab borayotgan bo`lsada, ular shoshilishmas o`zora kelajak rejalarini muhokama qilib ketishar edi. Lekin, lekin eski mashina pand berdi. Tog`lar orasi, ortga qaytish uzoq, oldida ketishning ham imkoni yo`q. Uzoqdan ular tarafga kelayotgan mashina chiroqlari, ko`ngillarini biroz xotirjam qilganday...
Mashina yaqin kelishini hayajon bilan kutib tarar edilar. Mashina yaqin kelganda Zoyir qo`lini balant ko`tardi. Mashina tormiz bosib to`xtadi. Ammo ichidan ular kutganday insonlar emas, 3 ta inson qiyofasidagi mahluq tushib keldi.
- Akalar mashinam buzilib qoldi yordam berilar!
- Olib ketamiz, faqat sani emas mabu parivashni? -yigitlardan bir Ozodani quchoqlab oldi. Zoyir jaxil ustida unga tashlandi. Hammasi ko`z ochib yumganday so`dir bo`ldi. Yuziga tushgan panja zarbidan bir ko`zi bir hech nimani ko`rmay qoldi. Og`riq zo`ridan ikkinchi ko`zini ocholmay qoldi. Qulog`iga Ozodaning yolvorishlari tog`ning toshlariga urilib aks sado berardi. Zoyir sevgilishi ho`rlanayotgani eshitardi holos. Zo`rga yolg`iz qolgan ko`zini ochib, mashina raqami ko`rdi.
- To`hta! -deb qo`llarini uzatgancha mashina ortidan yurdi. Zum o`tmay mashina ko`zdan yo`qoldi. Qadami borgan sayin og`irlashar, ko`zidan oqayotgan qon yuragiga daxshat solardi. Uzoq yurdi, yo`l chetida qonga belanib yotgan Ozodani ko`rganda tong yorisha boshlagan edi. Daxshatdan qotib qolgandi, sevgilisi kiyimsiz ko`kraklariga o`tkir buyum bilan jarohat yetqazilgan. Oyoqlari orasiga yug`on barmog` qalinligidagi yog`och tiqib qo`yilgan...
Yozg`ochni sug`urib olarkan, baqirib yubordi...
8 yil avvalgi voqea ko`z o`ngidan o`tgandan keyin. Manzilga yetmay tormizni bosti. Qo`lidagi kiyani singan yarmini olib mashindan tushdi. Bagachnikda yotgan Habini tortib yerga tushurdi, alamidan chiqish uchun qo`lidagi kiya bilan to`g`ri kelgan yeriga ayovsiz urdi. Habi qarshiligni to`xtatgandan keyin, kiyani singan tomonini bir zarb bilan Habani yug`on ichagiga sanchib qo`ydi. Buni og`rig`i Habini hushiga keldi. Zoyir bunga ham qanoat qilan kiyani u tarafiga ikki bor tepdi. Yog`och Habini ichiga kirib ketdi. Zoyir Habini to`ng`izdan hirillab tipirchilab joni uzulganini bir muddat ko`rib turdida mashinaga o`tirdi. Yillar davomida qon oqib turgan yara bir malham bilan tuzalib qolarmidi...
Erta to`nda kamaz haydovchisi Habini jasadini ko`rib ichki ishlar hodimlariga habar berishdi. Tushga borib bu yerdan 3 km narida to`plangan toshlarni quchoqlab yotgan Zoyirning o`ligini topishdi. Tekshiruvdan so`ng to`plangan toshlar 8 yil avval cho`kib ketgani taxmin qilingan Ozodani qabri bo`lib chiqdi...
QASOS...
(TAMOM)
Muallif: -MAJNUN-