Fohishalar oilasi 4 yakuniy qism (onasi, qizi, xolasi...)
Ushbu qismdan boshlab har xil suratlardan foydalaniladi. Bu suratlarning hammasi va boshqa kanallardan olingan. ULARNING HIKOYADAGI QAHRAMONLAR BILAN REAL HAYOTDA HECH QANAQA O’XSHASHLIGI YOQ. FAQATGINA TASHQI KO’RINISHLARI TASVIRLANAYOTGAN ODAMLARGA MOS TUSHGANLIGI UCHUNGINA RASMLARIDAN FOYDALANILGAN. BUNDA ULARNI KAMSITISH YOKI TAHQIRLASH YOKI SHAXSIYATIGA TEGISH KO’ZLANMAGAN.
O’QUVCHILARDAN ILTIMOS: HIKOYANI OHIRIGACHA O’QIB KEYIN FIKR QOLDIRING.
Bu Shirinning birinchi marta seks ko’rishi. Avval bir-ikkita dugonasidan bu mavzuda ba’zi narsalarni eshitgandi. Ayniqsa bitta dugonasi kechqurun tasodifan ota-onasi sikishayotganini ko’rib qolganini, keyin berkinib olib poylaganini aytib berganda badani jimirlashib ketgandi. Yana bir sinfdoshi botanika bog’ida daraxtlarning orasidagi skameykada sikishayotgan yigit-qiz haqida aytib berganida bir haftagacha hayolidan shu manzara ketmay yurdi. Mana hozir katta ekranda sikishmoqchi bo’layotgan odamlarni ko’rib turibdi, vujudini avvalgidan o’n martalab kuchli his chulg’ab olmoqda. Yigit qizning ko’kraklarini so’rishni boshlaganda uning barmoqlari ham kiyimi ustidan ko’krak so’rg’ichlarini ushladida, ezishga tushdi, biroq bunga qanoat qilmasdan koftasining tugmalarini yechib, kaftlari bilan siqimlay boshladi. Tili bilan yalamoqchi bo’lib har qancha urinsa ham ko’kraklari kichkinaligidan tili yetmasdi. Yigit qizning amini yalayotganini ko’rganda uning oyoqlarining orasi qiziy boshladi. Ichkarida go’yo nimadir tashqariga chiqmoqchi bo’lyapti. Ekrandagi aktrisa ehtirosli baqirishlarini boshlagan paytda Jobir aka vaqt yetganini fahmlab ovoz chiqarmasdan eshikni ochdida, divanda yubkasining ustidan amini silab o’tirgan Shirin tomon yura boshladi.
Ko’zlarini yumgancha bir qo’li bilan ko’kragini, ikkinchisi bilan amini silab, ekrandagi qizning ehtirosli ingroqlarini eshitib o’tirgan Shirin soniga begona, issiq qo’llar kelib tegishi bilan seskanib ko’zlarini ochdi. Qarshisida ko’zlarida hirs yongancha Jobir aka tirjayib turardi. Shirin darhol qo’lini amidan tortib oldida, tugmalari chala yechilgan koftasi bilan ko’kraklarini berkitgancha o’rnidan turib qochmoqchi bo’ldi. Lekin shu zahoti temirdek baquvvat qo’llar uni o’ng yelkasi-yu, chap sonidan mahkam ushlagancha yerdan azot ko’tarib divan ustiga irg’itdi. Boya ko’zini ochgan paytda e’tibor bermagan ekan, Jobir aka allaqachon qip yalang’och bo’lib olgandi. Divanga irg’itilgach Shirin ko’rgan birinchi narsa ana shu badanning o’z ustidan bosib tushayotgani bo’ldi. Hash-pash deguncha jundor qo’llar oppoq qo’lchalarni ko’krakdan ayirib orqaga qayirdi, yo’g’on oyoqlar esa nozik sonchalarni chirmovuqday o’rab siqib oldi. Baqirmoqchi bo’lgan g’unchadek lablarni ulkan kaft berkitdi. So’lagi oqib turgan qalin lablar va issiq til esa Shirinning bo’yinlari, tomoqlari-yu hali osilib ulgurmagan baqbaqalarini cho’lpillatib o’pib yalay boshladi. Jobir aka shuncha yillar davomida to’plagan tajribasini ishga solib, muloyimlikni saqlab tili va lablari bilan quchog’idagi qizchani erkalardi.
Uning bu usuli foyda berib vujudini biroz avval qo’rquv va nafrat hissi chulg’ab olgan Shirin ham endi uning bu erkalashlaridan rohatlana boshladi, tipirchilashini bas qilgani-yu, og’zi yopiq bo’lsada bemalol eshitilayotgan ehtirosli ingroqlari buni tasdiqlardi. Jobir aka chap qo’lini uning og’zidan olib ko’rsatkich barmog’ini o’zining labiga bosib “tsss” dedi. Shirin esa yotgan joyida tabassum bilan boshini hiyol silkitib, kata-katta ko’zlarini yumib-ochib qo’ydi. Baquvvat qo’llarning biri o’ng ko’krakchaga, ikkinchisi bel ostiga yugurgiladi. Am qo’msab yurgan qo’toq kalta yubka ostidagi o’zi istayotgan narsaning taftini sezib battar qattiqlashdi. Erkakning do’rdoq lablari g’unchadek lablardan ajraldida, bo’yin bilan baqbaqalarni yo’l-yo’lakay yalab o’tgancha ko’kraklarni emishga tushdi. U qo’llari bilan koftaning ikki tarafini ushladida keskin harakat bilan siltadi, “shirr” etgan ovozdan keyin divan bilan polga tugmachalar sochildi.
Shirin ko’zlarini yumgancha ehtirosli ingrab yotibdi, Jobir akaning lablari orasidan chiqqan so’laklar badani bo’ylab oqib koftasiga tushar, bu yo’lda qo’ltig’iga krib-chiqib g’ashini keltirardi. Bundan uning qitig’i kelayotgan bo’lsada qiz jim yotardi, chunki bu holdan olayotgan lazzatining oldida bu noqulayliklar chepuxa. Jobir akaning lablari borgan sari pastlashardi. Kindikka yetgach u biroz to’xtadi. Tilini chuqurcha atrofida aylantirarkan ora-sira uning uchini chuqurchaga botirib olardi. Har safar shu ishni takrorlaganda “quduqcha”dan otilgan suv Shirinning biqinlaridan oqib divanga tushardi. Bu hol besh-olti marta takrorlangandan keyin Jobir akaning boshi yanayam pastlab endigina tuklarining uchi ko’rina boshlagan amga yetib keldi. Shirinning mini yubkasi bilan pushti trusikchasi yechildi. Oppoq sonlar orasiga bosh kirib, amga lablar bosilgan paytda nozik oyoqlar erkakning yelkasidan oshirildi. Issiqqina til junsiz amni yalagan paytda ehtirosdan kamondek bukilib yuqoriga ko’tarilgan belni qorindan panjalar quchib yana pastga bosdi. Shirin his qilayotgan tuyg’ularini bilish uchun uning yuziga bir marta qarashgina kifoya qilardi.
Ko’rinib turibdiki, u tuyayotgan zavqidan osmonlarda uchyapti. U bu holati qancha davom etganini bilmaydi, faqat orada o’n soniyalarga qaynoq lablar amidan uzildi, nima bo’lganini bilish uchun endi ko’zlarini ochayotgan mahali amiga avvalgidanda qaynoqroq va yoqimliroq narsa kelib tegdi, biroq bu boyagi lablar emasligini u darrov sezdi. Shunday bo’lsada olayotgan zavqi o’n chandon oshganligi uchun ko’zlarini ham ochmasdan yotaverdi. Endi uning parvozi yanada huzurbaxsh va yoqimli bo’lib borayotgandi. U avvallari tasavvur ham qila olmagan, tasavvur qilish u yoqda tursin dunyoda borligini hayoliga ham keltirmagan lazzatlarni tuyardi.
-Aaaaaaayyy, oyijoooon! To’xteeen, nimala qivossiz?!
Hurmatli o’quvchilar, hech biror marta “американский гор”da uchganmisiz? Agar uchgan bo’lsangiz, aravachalar tepadan pastga tashlab yuborilganda his qilgan tuyg’ularingizni eslay olasizmi?
Ha, xuddi shunday… boshingiz olib qo’yilgandek, oyoq-qo’llaringizni jon tark etganday, oshqozon, jigar, ichaklaringiz to’sh suyagi orasiga tushib ketgandayu, o’pkangiz bilan yuragingiz tomog’ingizga tiqilib qolgandek…
Shirin ham Jobir akaning qo’tog’i amiga kirgan vaqtda bulardan hech qolishmaydigan hislarni sezdi, faqat butun vujudini parmalab o’tgan og’riqni “американский гор”da his qilib bo’lmasdi.
Baqirish uchun ochilgan og’zini so’lakdan shilimshiq bo’lib ketgan bahaybat panja berkitdi. Moshdek ochilgan ko’zlari bilan xonaga qararkan go’yo zilzilada qolgandek his qildi o’zini. Shiftlar, devorlar, derazalar, televizor-u divanlar silkinardi nazarida. Ustidagi odamning har bir siltashi esa bu zilzilani yanada kuchaytirardi huddi.
Chamasi o’ninchi siltashlashdan so’ng uning ko’zlari yumila boshladi, badani tipirchilashni bas qildi. Unga endi qulog’i ostidagi erkakning hansirashlari elas-elas eshtilyapti, badanining qayeridir kuchli-kuchli zarbalardan og’riyotgandek tuyulyapti…
Jobir akaning harakatlari esa borgan sari tezlashardi. Anchadan beri am ko’rmagani uchun birinchisining kelishi uzoq kuttirmadi. Besh daqiqalardan so’ng yangi ochilgan amdan qizil qon bo’lgan asbobini chiqardida, qo’li bilan bir-ikki ishqalab hushidan ketib yotgan qizning ustiga bo’shaldi. Biroz vaqt qizning tepasida tizzalab o’tirgach o’rnidan turib xonasiga chiqdi. Mehmonxonaga qaytarkan yo’lakda yotgan shimining cho’ntagidan prezervativ oldi (uni ertalab jalab qidirib ketayotganda bir yigitga pul berib aptekadan oldirib chiqqandi). Yo’l-yo’lakay ikkinchi qo’lidagi sochiq bilan qo’tog’idagi qota boshlagan qonni artdi. Divan oldiga kelib Shiringa biroz tikildida, uning yuzi, ko’kragi va qornidagi spermalarni sochiqda sidirdi, amidagi qonni ham artib qizni ko’targan edi, qarasa qon dumbalari orasidan o’tib, divan ustidagi matoning kaftdek joyini ham qizilga bo’yabdi. Shu sababdan u endi divanda sikishishni xohlamasdan (divan iflos bo’lgan edida!) qizni dast ko’targancha poldagi qalin gilamga yotqizdi. Shirin hali ham hushiga kelmagan, biroq uni ko’rgan Jobirning hirsi soniya sayin ortib borardi. Chala uyg’ongan asbobini qizaloqning mayin oq-sarg’imtir tuk bilinar-bilinmas qoplagan yuzi-yu lablariga ishqalab surtib “tetiklashtirdi”. Prezervativni taqib yana oyoqlar orasiga kirdi. Jajji amcha hali ham shilta edi. Kirishi oson bo’lishi uchun “askar”ni shu joydan sizayotgan suvga namladida yana “jangga soldi”. Bu safar ishning tugashi ancha uzoq davom etdi. Shu qadar uzoq cho’zildiki, Shirin ham hushiga kelishga ulgurdi. Dastlab uning qulog’iga kayfdan inqillab ingrayotgan qizning tovushi eshitildi. Ko’zini ochgan paytda ko’rgan dastlabki narsasi esa ekrandagi zabardast yigitning bag’rida ehtiroslanib sikishayotgan boyagi qiz bo’ldi.
Hushidan ketgan paytdagi og’riq deyarli tarqalgan, faqat oyoqlarining orasigina sal-pal zirqirayapti, biroq borgan sari bu og’riq ham kamayib hatto rohatga aylana bordi. U bir nima deyishga harakat qildi, ammo shu qadar holi qolmagandiki, seksdan olayotgan rohatini ifodalash uchun ingrashga ham kuchi yo’q edi. Yigirma daqiqalardan keyin Jobir aka kelayotganini sezdi. Bu safar hech ikkilanmasdan qizning ichiga bo’shandi…
***
Shu yerga kelganda o’quvchilardan uzr so’ragan holda asar voqealarini biroz tezlashtiramiz, shu sababli o’sha kuni Jobir qizaloqni qanday ovutgani-yu, aldagani, ishontirgani sizlarga qiziq bo’lsa ham (balki qiziq emasdir) ularni yozmayman, zero yozish uchun menda na toqat, na sabr va na xohish bor. Undan tashqari bu tasvirlar hikoyani oshiqcha uzaytirib, zerikarli qilib yuboradi, o’ylashimcha.
***
Xullas, oradan uch oy vaqt o’tdi. Shu uch oy ichida Shirin bilan Jobir aka er-xotindek yaqin bo’lib ketishdi. Har kuni obeddan keyin Shirinning xonasida visol soatlari bo’lardi, ba’zan esa bu ishlar uning ota-onasining to’shagida ham davom etardi. Har ikkisiga ham bu rohatlarning oxiri yo’qdek tuyulardi, lekin bir kuni Jobir akaning o’zi hamma ishning pachavasini chiqardi.
Doimgidek ertalab uyg’onib o’g’li bilan kelinini ishga jo’natgach aptekaga bordi. Sotuvchidan so’radi
-Prezervativ bormi?
-Yo, oka. Qomagandiku.
-Sapsem yo’qmi?
-To’risini etsam bitta bor, lekin surogi o’tib ketgan (qaranga, prezervativning ham sotilmasdan muddati o’tishi mumkin ekan, bizning taraflarda esa aptekaga yetib kelgan kuni sotilib ado bo’ladi…), yirtilib ketishi mumkin.
-Mayli beravering ukam. Bir amallarmiz, yirtilib ketmas.
Uyga qaytib oshxona derazasining oldiga o’tirdida, Shirin keladigan tarafni kuzata boshladi. Bir soatdan so’ng telefoniga SMS keldi. “darsdan chiqdim, yo’ldaman”.
Uch oy avval Jobir aka o’sha birinchi kunning ohirida qizga o’zining telefonini sovg’a qilgandi. Shirinning yo’qolgan telefoni bilan bir xil marka va bir rangdagi bu telefonga ikkita SIM-karta ketardi. Bitta karta ota-ona va boshqa tanishlar uchun, ikkinchisi esa faqat…
Xullas o’sha kungi uchrashuvda yangi joyda sikishmoqchi bo’lishdi. Jobir akaning o’g’li kechagina yangi divan va yotoqxona komplektini sotib olganidi. U qiya ochiq eshikdan yotoqni ko’rdi-yu Shirinni tagiga bosib olib sikayotganini xayoliga keltirib shiringina entikib qo’ydi. Mana, o’sha orzuning ham ushalishiga bir soatdan kamroq vaqt qoldi.
Eshik qo’ng’irog’i jiringladi, tirqishdan qaraganda podyezdda o’tgan bozor kuni Jobir aka olib bergan yangi kiyimlarni kiyib olgan Shirin turardi. U ichkariga kirib sumkasini razdevalkaga uloqtirib, krasovkasini yechguncha eshikni qulflagan Jobir aka uni orqadan kelib ikki qo’llab dast ko’tardida, to’g’ri to’rdagi to’shakka yo’l oldi.
Ichkarida tezda kiyimlardan halos bo’lishib, qo’llari-yu lablari bilan bir-birini erkalashni boshlab yuborishdi. Shirin “eri”ning qo’tog’ini yaxshilab uyg’otib, tetiklashtirib olgach, “sovqotib” yana qaytadan kunishib, g’ujanak bo’lib olmasligi uchun rezina “choponcha”ni kiydirdi. So’ngra lablari orasidan so’lagini uzun qilib oqizdida uning ustiga tushirib, qo’llari bilan yaxshilab namladi.
Xona birozdan keyin Shirinning ehtirosli ingroqlari va qichqiriqlariga to’ldi. Jobir aka uni uzoq vaqt chavandozdek sakratgisi kelmay ikki qo’llab biqinidan ushlagancha tagiga bosdi. U kechasi bilan o’g’lining yangi to’shagi haqida o’ylab yaxshi uxlolmagandi, hozir uni uyqu bosib kela boshladi. Miyasi karaxtlanib, hatto biroz vaqt sikishdan ham to’xtab qoldi, ammo tagidagi go’zalning kulgisini eshitib, ko’zlari uning kulib turgan yuzini ko’rganda, tanasida esa uning nozik turtkisini sezganda Jobir akaning ehtiroslari yana jumbushga keldi, shu qadarki, tugatmagunicha yigirma daqiqa ichida bir sekundam to’xtamadi. Tashlashidan bir daqiqalar avval asbobi sal g’alati bo’ldi, pulning rezinkasi ikki-uch marta aylantirilib barmoqqa o’rab qo’ygandagi siqilishni qo’tog’ida sezdi, lekin ehtiroslari cho’qqisiga chiqib borayotganidan bunga deyarli e’tibor bermadi. Bo’shanib bo’lgach o’zini holsiz his qildi. Xuddi butun quvvati sperma bilan qo’shilib chiqib ketgandek edi. Ko’zlari yumilib borar ekan o’zini Shirinning ustiga tashladi. Esida qolgan ohirgi narsa devordagi soatning kichik mili ikkini, kattasi esa oltini ko’rsatayotgani bo’ldi.
Nimadandir cho’chib uyg’ongan Jobir akaning ko’zi yana dastlab soatga tushdi – 17:30. Quchog’ida Shirin yengil pishillagancha uxlab yotibdi. Erkak o’rnidan turdi, avval qizga keyin esa asbobiga qaradi. Qaragan zahoti daxshatdan qotib qoldi. Uch tarafidan yirtilgan gandon asbobda pul rezinkasidek o’ralib turardi. Bundan chiqdiki, boyagi spermaning hammasi Shirinning ichiga oqqan…
***
-Nima qilish kerak? Nima? – tun bo’yi Jobirning xayolini shu savol band qildi. Qaysi fikrda to’xtamasin, hayollari boshi berk ko’chaga kirib qolaverardi. Ertalabga yaqin esa u eng oson va pastkash yo’lni tanladi.
-Qochish kerak. Qancha tez bo’lsa, shuncha yaxshi.
***
Ikki haftadan beri Shirin g’alati bo’lib qoldi. Sal narsaga, hatto qaynatilgan tuxum hidiga ham ko’ngli ayniyapti. Dadasi biror yoqmaydigan narsa yeb qo’ygandir deb o’yladi, lekin onasining ko’ngli bunda bir noxushlikni sezyapti. Oxiri ona chidolmadi, dushanba kuni ishxonasidan ruhsat oldida qizini olib shifoxonaga jo’nadi. Pediatr qabuliga kirishdan avval navbat kutib o’tkazilgan bir soatda qizi dori hididan o’qchib ikki marta rokvinaga borib keldi. Pediatr bolani tekshirgach, o’ylanib qoldi. So’ng onasiga
-Uchinchi qavatdagi 50-xonaga chiqib ko’ringlarchi, - dedi.
Uchinchi qavatga chiqishgan paytda “50” soni tagidagi “Oliy toifali bolalar ginekologi…” degan yozuvni ko’rgan onaning oyoqlarini darmon tark etdi, yuzi dokadek oqardi. Qanday qilib eshikni taqillatgani-yu ichkariga kirganini eslolmaydi, faqat xushro’ygina, shirinsuhan vrach ayol ikinchi bor
-Kelin, nima shikoyatila bor? – deganida sal-pal o’ziga keldi. Qo’llari bilan qizini ko’rsatgancha bir narsalarni go’ldiradi. Yaxshiyam do’xtir ziyrakkina ekan, ayolning alag’da-palag’da gaplarini tusmollab to’g’ri tushundi (kim biladi deysiz, balki bu birinchi bunday holat emasdir…), onani tinchlantirdida, qizcha bilan kichkinagina ko’rik xonasiga kirib ketdi. Vrach qaytib chiqquncha o’tgan olti daqiqa u uchun olti yildek cho’zildi, chakka sochlari orasiga birinchi oq tola, peshonasiga esa dastlabki ajin shu vaqtda tushdi.
Kichkina eshik ochilib, vrach yolg’iz qaytib chiqarkan uning yuzidagi boyagi tasalli beruvchi tabassum ham yo’qolganini ko’rgan onaning yuragi battar zil ketdi, go’yo bir necha soniyalar ichida chakka sochlari orasidagi oq tolalar yanada ko’paydi. Vrach joyiga o’tirgach ona unga yosh miltillab turgan ko’zlarida umid bilan tikildi, lablari titrab ketayotganini yashirish uchun tishlarini bir-biriga bosdi. Bu nigohni ko’rgan vrach ko’zlarini ayoldan olib qochdi. To’g’rida, bu nigohga qarashning iloji bormi? Yo’q, umuman iloji yo’q. Urushda yillab, yonam-yon birga qon kechgan do’stingning g’alabaga bor-yo’g’i bir on qolganda daydi o’q tegib o’layotgan paytdagi nigohlariga yig’lab bo’lsada chidashing mumkindir, lekin onaning (haqiqiy onaning) hozirgidek nigohiga chidash ilojsiz, haa, ILOJSIZ.
-Sinim, o’zizzi qo’lga olin, qizizzi… qizizzi… qizizzi bo’yida bor, - shu gaplarni stolga qarab aytgan vrach qo’llari titragancha o’ng tarafdagi grafindan stakanga suv quyib ichmoqchi bo’ldi, lekin stakan endi labiga yetib kelgan mahalda orqasida bir narsa polga “gurs” etib yiqildi. Ona qizini ko’rish uchun o’rnidan turgan, turgan-u shu zahoti hushini yo’qotib yuztuban yiqilgandi.
-Kim bor?! Hoooy, yordam berila! Hamshiraaa!!! – qichqirdi vrach polda yotgan ayol tomon intilgancha.
***
U ko’zini ochgan paytda bir kishilik palatada yotardi. Oyoq tarafida, eshik oldida uch erkak turibdi. E’tibor berib qarasa, biri o’zining eri, lekin eriga o’xshamaydi. U ertalab ishga 35 yoshli erkakni jo’natgandi, bu yerda esa elliklarni qoralab qolgan kishi turganday. Narigi ikkita odam mililitsiya ekan. Bir nimalarni tez-tez yozishdida, xonadan chiqib ketishdi.
***
Uch kundan so’ng … qishlog’idagi uyidan Jobirni tutib kelishdi. Militsiya uyiga bostirib kirga paytda u sut qadoqlash sexida tanishgan 22 yoshli qiz bilan bir-birini quchoqlagancha, yalang’och, qalin ko’rpalar orasida uxlab yotardi.
Yo’o’o’q, hurmatli o’quvchilar, uni hayvon demang. Hayvonlar xafa bo’lishadi.
5-qism
O’sha kuni Qahhor aka rejalashtirgan ishlarini kechikibroq bajardi. Yettinchi qavatdagi “xotini”ga ruxsat bergach, uni xatadan kuzatib ham qo’ydi. Soat ikkilarda to’qqizinchi qavatda yashaydigan rus mexanikning oldiga chiqdida unga 30 000 so’m berib xatasining eshigi qulfini almashtirdi (axir bilib bo’ladimi, o’ynashi tashlab ketgan kalitidan nusxa yasatib olgan bo’lishi mumkinda). Shu ishlarni tugatib pastga tushib mashinasiga o’tirdi. Telefoniga begona raqamdan telegram xabari kelibdi. Qarasa bitta “Salom jonim” degan yozuv bilan uchta rasm. Rasmlarni ochib ko’rgan erkakning ko’zlari kata-katta ochilib, yuragi dukillab urdi. Bu suratlarni ko’rgan erkakning yuragi hapqirmasligi mumkinmi axir?
Birinchi rasm Nargizaniki, demak raqam ham uniki bo’lishi kerak, qiziq narigilar kim ekan?
***
Nargiza odati bo’yicha obeddan avval fitness zalga bordi. Bir soatcha zaldagi kachoklarning ko’zlarini o’ynatib, badaniga yopishib turgan spartivka kiygancha har turli mashqlar bajardi. Tushlik qilib uyiga kelib qarasaki, soat endi 2:30. Zerikib telegramga kirdi, katta singlisi Nigoraning avatari o’zgarib qopti. Mana bu surat turardi unda:
Keyingisida esa oyagi, Charos bilan tushgan surati. Lobarning ham glavniysi o’zgargandi.
-Hm, salondan chiqishibdi, endi kiyim olishsa kere, - gapirdi o’ziga o’zi. Shu payt miyasiga bir fikr keldi. Telefonni taymerga qo’yib o’zini rasmga oldida, domashny telefondan ertalab Lobar gaplashgan nomerni topib telegramdagi kontaktlariga qo’shib uchchala rasmni ham jo’natdi. “Ana endi ko’ramiz, Qahhorjon, oyog’ini qo’lingga olib buyoqqa yugirishini,” – hayolidan o’tdi uning. Yarim soat o’tib javob xabari ham keldi.
-Salom, Nargiza. Sizzi nomerizmi bu?
-Hm, maniki.
-Mani raqamimmi qayodan oldiz?
-Topdimde, Polshadayam amallagandimku.
(O’shanda u Qahhor akaning nomerini qorovulning boshini aylantirib yurgan paytlari registratsiya daftaridan ko’rib olgandi).
-Nimala qivossiz endi?
-Man hich nima qilomiman, biron nima qilish uchun bir narsa kere.
Bu xabarni o’qib Qahhor akaning ehtiroslari yana bir pog’ona oshdi. Nima deb javob yozishshi o’ylab turgan payti keying xabar ham yetib keldi.
-Birinchi suratga qaren. Qo’lim bilan amimmi aldaaab kutiiib o’tirimman sizzi qachon kelarkinla dib. Faqat manmas, narigi ushta parilayam siz uchun shiringina amchalarini, amcha nimekan butun borlig’ini tayillab turishipti.
Bu xabardan keyin qoni ko’pirib, ehtiroslari alangalanib borayotgan erkak qanday holga tushadi?
-Yog’e, kim o’zi bu asalla?
-Birinchisi – o’zim, keyingisi – qizim, narigilari – sinilarim.
-Hammaligiyla mani kutvossilami? G’alati bo’ldiku, birdaniga bunaqa bo’lishi.
-Nimaga birdaniga bo’larkan? Ertalap Lobar ettiyu “Ko’zimiz to’ramas, sakkiz bo’b kutamiza” dib.
-Man uni shunchaki etilgan gap dip o’ylapman.
-Ishqilib, bugun kelaman diganizam shunchaki etilgan gapmasmidi?
-Yo, unaqamas. Mana