Fohishalar oilasi 4 yakuniy qism (onasi, qizi, xolasi...) (2-sahifa)

Qarindoshlar (insent)

unaqamas. Mana hozi ruldaman.

-Agar rulda bo’seyiz manga qilichiz bilan yozvosmi? Lo’x qimaseyizchi odammi.

Bu gapdan Qahhor akaning bir jahli chiqdiyu, lekin bu tungi rohatlarini o’ylab (ayniqsa tepadagi suratlarni ko’rganidan keyin) g’azabini ichiga yutdida, xazil qilib yozdi.

-Qilich hali qinida turipti.

-Qini shimmy ichidamas, - qichiq gapini davom ettirdi Nargiza.

-Unda qayoda?

-Qayodaligini yaxshi bilas. Keseyiz, bittamas to’rtta qin kutip turipti. Qilich tezro kesa, hich qanaqa zaprishaniyasiz holaganiga holagancha kirib-chiqib, mosini tanlavoladi. En yoqqanini o’zi bilan opketsayam ruxsat.

Shularni yozib Nargiza telegrammiyam, telefonniyam o’chirdi. Qahhor aka ham internetti o’chirib mashinani o’t oldidirdi.

***

Bu payt Nargiza “oila”sining qolgan uchta a’zosi ham butikdan chiqib yangi olgan bir qarich poshnali tuflilari bilan “taq-tuq” tovush chiqarib mashinaga yurib kelishdida, uyga yo’l olishdi.

“Qizlar” uyga yetib kelishgan payti lift ishlamayotgan ekan. Beshinchi qavatga zinadan chiqishdida, kalit bilan eshikni ochib ichkariga kirishdi. Hamma joyi yog’ tomsa yalagudek qilib tozalangan uy, razdevalkada osilib turgan qora palto va etik kutilgan odam allaqachon kelganidan darak berardi. Mehmonxonadan baland qilib qo’yilgan musiqa ovozi kelyapti. Ular iloji boricha ovoz chiqarmasdan oyoq uchida yurib (o’zi bir qarich poshnali tuflida boshqacha yurishning ilojisi ham yo’q) o’sha eshikka yaqinlashishdi. Sassiz ichkariga kirisharkan divanda sodir bo’layotgan voqealar avj pallasiga tomon qadam qo’ymoqdaydi. Qaggor aka bir qo’li bilan Nargizaning yelkalaridan quchgancha, ikkinchi qo’li bilan amini ishqalagancha lablaridan bo’sa olardi. Shu payt quvligi tutgan Nigora eshik yonidagi musiqa kompleksini tokdan uzib qo’ydi. Shu zahoti divandagi ikki odam ko’zlarini katta-katta ochib ular tarafga keskin boshlarini o’girishdi.

-Opa, nuqul ketiz qichib bir ishshi boshlab yurasa, bizani kelishimizzi kutseyiz bo’lardiku. Huddi qo’todan quru qoladigande pachti goliy bo’voganizzi qaren, - opasini jerkdi Nigora. Nargiza esa “Sani gapinam gapmi?” degandek pinagini ham buzmadi. Qooshlarini biroz ko’tarib ensasini qotirib qo’ydida gap boshladi.

-Ha endi nima qililu? Ikki kunlab uyida mehmon qiladigan tanishlarimiz yo bo’sa. Qaytenga manga rahmat etila. Faqat surat ko’rsatib o’zim Qahhor akamla bilan sikishib yurganimda nima qilardila? – Nargiza Qahhor aka bilan oldinma-ketin yurib kelib qo’shimcha qildi. – Tanishila, bu – o’sha Qahhor aka, - so’ngra yonidagi erkakka dedi.

-Bu katta sinim Nigora, bunisi kichkinasi Charos, bu bo’sa qizim Lobar.

Tanishtiruvdan so’ng Nargizaning taklifi bilan dasturxonga o’tirishdi. Ovqat payti hamma jim o’tirib bir-birini kuzatar, faqat Lobarning og’zi gapdan bo’shamasdi. U hech kim so’ramasa ham so’ramasa ham kun bo’yi qilgan ishlarini javramoqda.

-Ertalab pasga tushsam, qo’shni podyezzi oldida oppo “Malibu” turipti. Ko’zimga cho’ti issu ko’rindi. Qarasam nomeriyam ushta yettili. Neujeli, o’zimizani moshina-ku dip o’yladim. Ikki kun avval xolalarim uchrashuvga ketishvotganda minib ketishgandiyu, qanaqqip betga kep qoldi yana? Shulani o’ylab endi Nigora opamga telefon qivossam, yonimizdegipodyezzi eshigidan o’zlari chiqib qolishdi.

-Hm, Lobarchik, chyo ti delaesh zdes?

-Man uydan chiqib kevomman, o’zila qattedila?

-Xo’jayinnikida, mehmonda. Uylari sho’ttekan, nu uymas, kak xata. No yaxshi joyakan. Beshinchi qavatdekan, shundo bizani uy bilan yonma-yon.

Shularni aytib Lobar Nargizaga yuzlandi.

-Oyi man sizga etgandimu, o’tkan kuni, lesbili qivotganimizada, devorri orqasidan kevotgan baqirig’ani Nigora opammi ovoziga o’xshavotti dip. Ko’rdizmi, man prav bo’ganakanman.

-Unda sanga priz berish kereyakan, - dedi Nargiza kulib turib.

-Qanaqa priz?

-Qahhor aka birinchi sani xursan qiladila. O’zin to’ydim dimaguningachom biza indami, tomosha qib turamiza.

***

O’sha kuni tunda

Tashqarida katta-katta laylakqor yog’moqda. Mashinalar ustini, bekatlar tomini bir qarichli, yo’lkalar va daraxtlar shoxini esa to’rt enlik qor qoplagan. Derazadan tashqariga qaragn odam ko’cha chiroqlarining novvotrang yog’dusida tovlanib, yerga qo’nayotgan ulkan qor parchalarini zavqlanib tomosha qiladigan payt. Ayniqsa, chiroqni o’chirib qo’ysangiz, huddi ertakka tushib qolgandek his qilasiz o’zingizni. Tashqarida izg’irin sovuq, ichkarida esa kishilar qalbida qaynoq tuyg’ular va zavq kezib yurgan lahzalar. bunday paytlarda qalbingiz quvonchga to'lib, yuragingizga yaqin odam bilan yonma-yon bo’lgingiz, qalbingizdagi ezgu hislaringiz va tuyg’ularingizni u bilan o’rtoqlashgingiz keladi. Ko’pchilikning, u xoh ulkan shaharda yashasin, xoh oliiis tog’ bag’ridagi qishloqda, hayolidan shunday kechinmalar o’tayotgan, hayotdan, uning kamdan-kam bo’ladigan quvonchli damlaridan bahra olayotgan lahzalari.

Biroq shaharning kun chiqish tomonidagi bizga tanish bo’lgan uydagi beshta odam bu baxtdan mahrum (kim bilsin yana necha yuzlab, minglab odamlar shunday ahvolda?), hamda bunga zarracha ham achinishmayaptilar, chunki ular nazdilarida dunyodagi eng zavqli ish bilan bandlar. Aslida bu ish ular hayotining yagona mazmuniga aylanib bo’lgandi.

Yo’lak ohiridagi avval mehmonxona bo’lgan katta yotoqxonaning burchagidagi g’ishtdan qurilgan qo’lbola kaminda chiqsillan olov yonyapti. Uning yog’dusi devordagi bezaklarda, poldagi va derazalardagi qirmizi rangli gilam bilan pardalarda, to’rdagi baland to’shak ustiga chodir misoli yopilib, shiftdagi qandilning pastidagi ilgakka ilib qo’yilgan yupqa va shaffof, to’shak ustidagi mayin va silliq shoyi ko’rpalar bilan bir xil alvon rangdagi muslin matoda, hammasidan ham shu chodir ostidagi to’rtta ipakdek mayin va bitta huddi cho’yandan quyilgandek baquvvat, xonaning issiqligi va tinimsiz harakat qilayotganidan nomigagina ter bosgan badanlarda o’zgacha tovlanardi. Chiroq o’chirilib, deraza pardalari tortib qo’yilganidan gulxan xonani xira yoritib, unga ajoyib hayoliy tus bergandi.

Qahhor aka Nargiza bilan Lobarni, Nigora bilan esa Charosni 69 usulida divanga yotqizib qo’ygancha sikardi. Sikayotgan payti am salgina qurib qolgudek bo’lsa, qo’tog’ini chiqarardi-da amning tagida yoki tepasida kutib turgan til va lablar avval amni so’ngra qo’toqni namlab bergach yana sihida davom etardi.

O’sha tunda erkak beshinchi marta bo’shangach “qizlar” mayin qo’llari-yu yoqimli lablarini ishga solib asbobni har qancha erkalashmasin uni yana qayta uyg;ota olishmadi. Boshqa ilojlari yo’qligidan ta’blari biroz tirriq bo’lgan bo’lsa ham yuvinib, yotib uxlashdi.

Ertalab Qahhor aka kimdir qo’tog’ini og’ziga olayotganini sezib ko’zini ochdi. Qarasa, bu ishni qilayotgan – Nargiza. Qoyil, ko’pniki ko’rgan baribir o’z ishini biladida, qo’toq xuddi kechagidek tikka turardi. Nargiza Qahhor aka uyg’onganini ko’rib unga qarab jilmayib qo’ygancha ishini davom ettiraverdi. Ajoyib manzara:o’ng quchog’ida Lobar, chapida esa Charos. Nigora qayoqda qoldiykin, birozdan so’ng bu savolga ham javob chiqdi. Nargiza qo’toqda sakrash uchun o’rnidan turgan payti uning ortida opasining amini yalayotgan katta singil ko’rindi. Nargiza qo’toqqa o’tirib-turarkan uning inqillashlari va divanning g’ijirlab silkinishi Lobar bilan Charosni ham uyg’otib yubordi.

-Voy blin. Namuncha ertalapdan ami qichip uyg’onmasa bulani? Uyquniyam ketiga sikdila, - ming’irladi gapining ohirini uzun esnoqqa ulab qo’llari bilan ko’zlarini ishqalayotgan Lobar yalang’och badanini ko’z-ko’z qilib kerishib olgach. Shu gapdan keyin xonada kulgu ko’tarildi. Bir daqiqada hamma faollashdi. Nigora Qahhor akaning qornidagi preslariga amini ishqalagancha opasining sasoklarini so’rardi. Charos Qahhor akaning ko’kraklari uchini tilini aylatirib yalasa, Lobar undan bo’sa olish bilan band edi.

Nargiza rostdan ham ishining ustasi ekan. Qanay qilib amalga oshirgani qorong’iyu, lekin uchta opa-singil birin-ketin o’zlarini qoniqtirib hammomga chiqib ketishib xonada Lobar bilan Qahhor aka yolg’iz qolishganda ham “askar” “rostlan” komandasiga amal qilgan holatda turardi. Qahhor akaning g’ayrati qo’zib, Lobarni shartta tagiga bosdida, biqini aralash belidan mahkam ushlagancha sika ketdi. To’xtovsiz o’n daqiqalik harakatlardan keyin Lobarning ichiga spermani to’kkach uning yoniga o’zini tashladi. Ko’zini pastga qaratgan qizga pushti gandon ichidagi so’lib borayotgan qo’toq bilan issiqqina “qaymoq” ko’rinib turardi.

-Oyim maqtanganchali borakansiz – dedi Lobar ko’zlarini o’ynatib qarshisida uning bellarini quchib, silab yotgan erkakdan bo’sa olarkan. – Tag’inam bir o’zimmasakanman. Yesli shunaqa bo’ganda po moyemu yuromiyam qogan bo’lardimov.

-Yoshin nechchida Lobar?

-19 da.

-Qachondan beri bunaqa ish qilasan?

-12 yoshimdan beri, o’shanda do’dam selkammi oganidi.

Bugapni eshitgan Qahhor akaning ko’zlari hayratdan katta ochildi, xotirasiga Nargizaning gaplari keldi:”Adamla selkammi oganlaridan beri bunaqa mazza qimagandim”.

-Do’dam didimi?

-Hm, shunaqa.

-Qanaqasiga?

-Eee, slishkim uzo istoriyade bu.

-Mayli, etur.

-Hop, roziman. Unda eshitin, hammasini bir boshdan etib beraman. Faqat oraga so’z qo’shmi turas.

Lobar hikoyasini boshladi. U bobosining buvisini sikib qo’yganidan boshlanib, ketma-ket onasi va xolalarining tug’ilishini, buvisining o’ttizga yetmasdan o’lganini, shundan keyin bobosi bir necha yil fohishalar bilan yurib ketganini, oxiri puli tugagandan keyin katta qizini zo’rlaganini, bu narsa aslida onasiga yoqqanini, keyinchalik Nargizaning bir amallab o’qishga kirib, talabalik paytida erkak domlalarni ovlaganligini, o’zining ortidan singlilarini ham ergashtirganini, birma-bir aytib berdi. Hikoyaning ohirini o’zining zo’rlanishi va undan bir hafta o’tib bobosini mast holda ko’chada ketayotganda “Kamaz” g’ildiraklari ostida qolib o’lganini aytib tugatdi.

Uning bu voqealarni juda ham osoyishta berparvolik bilan aytayotganini ko’rib odam hayron qolardi. Hattoki hikoya ohirlayotgan paytda xonaga kirib kelgan opa-singillar hikoya tugashi bilan go’yo hech narsa eshitishmagandek divanda yotgan erkakning qo’tog’ini yana o’ynashga tushishdi.

Haaa, xurmatli o’quvchilar, ular allaqachonlar ayollik, onalik baxti degan tushunchani ham, tuyg’uni ham unutib yuborishgandi (to’g’ririg’i umuman his qilishmagandi. Ular uchun faqat bitta tushuncha – seks va yagona tuyg’u – kayf bor edi, xolos.

2018-yil 15-aprel

qamoqxona

Qamoqxonaning oshxonasida baland bo’yli, to’ladan kelgan bir odam po’choqlar solingan qopni ko’targancha tashqariga chiqmoqda. Eshikdan chiqqach o’ngga qayrildida axlatxona tarafga qarab yurdi. Qaytib kelayotgan payti bir qo’lida ushlab kelayotgan qopi nechundir qo’lidan tushib ketdi. O’ttiz qadamlar naridagi soqchining o’dag’aylashidan so’ng u qopni olish uchun egildi. Shu payt chaqqonlik bilan hech kimga sezdirmasdan poydevor orasidagi kichkinagina yoriqdan qalamtaroshchani su’g’irib oldida, etigining qo’njiga yashirdi. Bu odamni qomoqxonada hamma “qassob” deb chaqirardi. Buning sababi bir kechada ikki kishini so’yib tashlaganida edi. Boshqa qotillardan farqli o’laroq u ishni bitirgach to’g’ri militsiyaga boradi. Qo’lidagi qon hali ham tomib turgan pichoqni eshik oldida otirgan qorovulning stoliga tashlaydida, nima qilganini aytadi. Tergovda ham, sudda ham bitta gapni qaytarardi.

-Nima uchun ularni o’ldirdingiz?

-Shaxsiy qasdim bor edi.

-Qanaqa?

-It emganlar qizimning hayotini barbod qilishdi. Lekin ozodlikda yallo qilib yurishgandi.

-Nimaga sudga shikoyat qilmadingiz?

-Ikki marta sudlashdim, har ikkisida ham ularni aybsiz deb hukm chiqarishdi. Go’yoki qizim allaqachon buzilib bo’lganmish. Ekspertiza shunday depti. Go’yoki qizim fohshayu, ular oppoq farishtalar. Birinchi sudning hukmi o’qilgan kuni uyimning yonidagi hovuzda ozini-o’zi cho’ktirib o’ldirdi. Aslida o’sha kuniyoq ularga hukm chiqarib qo’ygandim, lekin oblosnoy sudga ham ariza yozib qoyganim uchun balki ular adolatli hukm chiqarishar deb kutishga qaror qildim. U sudda ham avvalgi hukmning aynan o’zini o’qib berishgach chiqargan qarorimni amalga oshirdim. Bitta-bittalab uyiga borib o’ldirdim. O’sha paytda ikkoviyam uyida ishrat qilib yotgan ekan…

Bu qassob ikki “kishi”ni o’ldirgani uchun umrbod muddatga qamalgandi. Lekin bu jazoning unga hech qanday qizig’i yoq. Chunki u shu paytgacha bir emas, uch marta o’lib bo’lgandi. Birinchi marta rahmatli xotinidan qolgan yagona yodgori bo’lgan qizini bir ahvolda eshigi tagiga tashlab ketishganda, ikkinchi marta sud hukmi o’qilganda, uchinchi marta esa hovuz sirtida suzib yurgan murdani ko’rganida. O’sha vaqtda u o’ziga-o’zi va’da bergandi: kimdir biror qizni zo’rlaganini eshitsa, ui narigi dunyoga jo’natadi.

O’tgan yakashanba u qamoqxonadagi mahbuslardan ertaga bitta pedofilni olib kelishaytoganligini eshitdi. Shu tundan u mutlaqo uxlay omaydi. Har doim Jobirni kuzatgani-kuzatgan. Ishni bitirish uchun qulay fursat poylaydi. Nihoyat o’sha fursat bugun keldi. Ertalab mahbuslar ishga taqsimlanayotgan paytda ikkalasi oshxonaga tushdi. “qassob” bundan juda quvondi. bir necha yil avval ish payti topib olgan shu paytgacha har xil joylarga berkitilib, ohiri fundamentdagi tirqishga tiqilgan pichoqni esladi. Mana hozir o’sha pichoq etiklari ichida, jazolanishi kerak bo’lgan odam esa ichkarida idishlarni yuvyapti. Eshikda turgan soqchi uni doimgidek tekshirmasdan o’tkazib yubordi, chunki uning bu yerda o’tirganiga o’n yildan oshib ketgan bo’lsa ham hali biror marta muammo chiqarmagandi. Hech kim biilan gaplashmas, buyruqni bajarib indamay yuraverardi. Bunday sipolik evaziga unga berilgan imtiyoz esa har xil kerak-nokerak tekshir-tekshirlardan ozdodligi. Uni faqat ikki marta: ertalab kameradan chiqayotganda va kechqurun kirayotganda nomiga tekshirib qo’yishardi.

Yarim soatlardan so’ng oshxonadan oshpazning vahimali qichqirgani eshitildi. Soqchilar yugurib borgan paytda u eshikdan tashqariga otilib chiqdida, qo’llari bilan ichkariga ishora qilgancha

-A… aaa… annovi… - dediyu, yerga o’tirib qoldi. Itlar bilan to’rtta soqchi ichkariga yugurib kirgan paytda kafelli polda odam murdasi yotardi. Uning ko’kragida qalamtarosh, biqinidan sizgan qon polning katta joyini qizilga bo’yagan, shimi pichoqda yirtilib, kesib olingan erkakligi og’ziga tiqib qo’yilgan. Uchdan bir qismi kesilgan bo’ynidan esa qizil qon bo’lgan go’shtlari orasidan oppoq kekirdagi ko’rinib turardi. Uning bosh tarafidagi stulda tirsaklarini tizzasiga tirab, boshini quyi solintirgancha “qassob” o’tirardi.

O’sha kuni tunda.

Yunusoboddagi xata

Uch avval o’tgan uchrashuvdan keyin Qahhor aka Nargizalar oilasining asosiy mehmonlaridan biriga, Lobar esa uning xatasining yangi sohibasiga aylandi. Bazan u yerda, bazan bu yerda lekin haftasiga kamida besh kun uchrashib turishardi. Xatadagi shunday uchrashuvlarning biridan so’ng

-Ertaga uyga ketvomman – dedi Lobar.

-Nimaga?

-Oyimlani tug’ilgan kunlari. Sizziyam taklif qilishgan.

-Unda dachamga chiqa qolamiza. Bohonada dam ob, aylanib kelamiz.

2018-yil 16-aprel

Bo’stonliq yo’li.

Havo g’oyat dim, qilt etgan shamol yo’q. Osmonni ko’kimtir-oqish bulutla qoplab olgan. Dimlik odam miyasini karaxt qilib qo’yadigan darajada. Katta yo’lda tundek qop-qora “Captiva 4” yeldek uchib boryapti. Uning ichida bizga tanish bo’lgan besh kishi. Tanirovka qilingan oynalar oxirigacha yopilib, konditsioner yoqib qo’yilgan.

-Anovini qarela – qo’li bilan yo’l chetiga ishora qildi oldi o’rindiqda o’tirgancha qomatini ko’z-ko’z qilib turgan qop-qora futbolka va sho’rtikcha (erkaklarning trusigidek keladigan) kiyib olgan Lobar.

Bu paytda Captiva ichi odam bilan liq to’la “Isuzu”ning yonidan o’tayotgandi. O’ng tarafga kallalarini Burgan to’rtta odamning nigohiunga tushdi. Avtobus shu qadar tiqilinch ediki, hatto old oynaga ham odamlar qo’llarini tirab ketishayotgandi. Ichkarida har xil odamlar bor: kimdir bola, kimdir katta; kimdir yosh, kimdir qari; kimdir ayol, kimdir erkak; kimmdir yigit, kimdir qiz.

-A, -qo’l siltadi Nargiza beparvo.

-Doim shunaqa propka bo’ladi-yu, - qo’shimcha qildi Charos.

-Bollaga mazza, shunaqa paytta o’zinikini qizlani ketiga ishqalab ketadi, - davom ettirdi Nargiza.

-Aftobussi etmyamman, anu oq kiyimdegilani etvomman, - tushuntirdi Lobar.

Katta yo’ldan ellik metrcha uzoqda, dalaning o’rtasida, yigirma cho’gli ayol, erkak va bolalar birov ketmon, birov belkurak bilan yer chopishardi. Kunning dimligidan shu qadar terlashgandiki, egnilaridagi eski, yoqalari titilib ketgan, qo’ltiq ostidan yirtilgan, tugmalari tushib ketganidan yengi halvirab yotgan oq ko’ylaklari badanlariga chilp yopishgan edi. Yaqindan borib qaragan odamga yosh bolalarning kurak suyaklari-yu umrtqasining “qubbachalari” badanga chippa yopishgan ko’ylak ostidan aniq sezilib tuardi.

-Qishlaqila, - dedi Nigora labini uchirib. – Shunaqa issuda ishlab shto zaril? Undan ko’ra anu daraxlani tegidegi joylada mazza qiiiib yotmidimi?

Shu gapdan keyin orqa o’rindiqdagi uch kishining suhbati yana pul, seks kabi narsalarga qaytdi.

Mashina tog’ yo’lidan ketayotganda o’ziga qarab kelayotgan mol va qo’ylar podasini ko’rdida to’xtadi. Mashina atrofidan molar o’tayotgan vaqt Lobar qiziqsinib derazani tushirdi, biroq oradan bir-necha soniya o’tib

-Vuy bliiin, namuncha sassu? – deb burnini jiyirgancha oynani ko’tardi.

O’sha kuni kechga tomon ular soy qirg’og’idagi dachaga yetib kelishgan payti osmondagi oq bulutlar o’rnini quyuq qora bulutlar egallayotgandi.

-Hayriyat, yomg’ir yo’garkan, dimlik tarqiydi endi – xayolidan o’tdi Qahhor akaning.

2018-yil 19-aprel

kechki soat 20-00

ikki kun tinmasdan yomg’ir yog’di. Hozir ham osmonda og’ir qora bulutlar suzib yuribdi. Anchadan beri bunaqa bo’lmagandi. Butun tabiat yayramoqda. Shu bilan birga tabiat qo’yniga “madaniy hordiq” chiqarish uchun chiqqan besh kishi ham.

Mana hozir kechki ovqatdan so’ng televizor ko’rib o’tirishibdi. Ayollarning ham, erkakning ham ko’zi televizorda-yu lekin xayollari seksda. Oxiri Lobar chidolmadi, televizorni o’chirdida, o’rnidan turib

-Ketti, bisetkaga – dedi. Buni “Ketdik sikishgani” deb tushunsa to’g’ri bo’lardi. Qolganlar ham ichlaridan jon-jon deb turishgan bo’lsada, sirtlarida til uchida biroz qarshilik qilishdida, ohiri o’rinlaridan turishdi. Soy o’rtasidagi “rohatxona”ga ketayotgan bu odamlar o’z ajallari tomon qadam tashlashayotganliklarini hayollariga ham keltirishmasdi.

O’tgan yozda Qahhor aka dachasini remont qildirdi. O’shanda yozda mazza qilib salqin shabadada qizlar bilan dam olish uchun soy ustiga kichkinaroq bir xona qurdirdi. Soyga o’n metrlar kiritilib, suvning qoq o’rtasiga (o’sha paytlarda yoz issiq kelganidan soy butunlay qurib qolgandi) qurilgan bu besetkaning atrofi (devorlari) oynadan iborat edi. Ichkarida katta divan, stol-stul va boshqa narsalar o’rnatilgan. Xo’jayinga ayniqsa, yozning oy to’lgan kechalarida, hamma eshik va derazalarni ochib qo’yib, mayin shabada esayotganda shu yerda sikishish yoqardi. Atrofda dachalar siyrak, borlarida hamm ko’pincha odam bo’lmaydi, demak biror odamning ko’zi tushishi amri mahol.

Hozir ham maydalab yomg’ir yog’yapti, artof yozning oydin kechalaridan kam bo’lmagan darajada kishi ko’ngliga zavq beradi.

Lekin bu yoqimli manzara ortida ajalning sovuq sharpasi pusib yotardi. O’tgan yili Qahhor aka qurilish payti noo’rin xasislik qildi. Stroymaterialga ziqnalik qilib kam pul berdi. Ustalar esa xo’jayin aytgan gaplariga kirmagach berilgan pulga yarasha ish qilib ketishdi. Ya’ni suvga botib turadigan trubalar atrofi va tagi yaxshi betonlanmagandi. Kechagi uch kunlik yomg’irda esa truba atrofidagi qum va mayda toshlar ham yuvilib ketdi. Xullas besetka suv ustida sakkiz yoshli bolaning tishidek zo’rg’a turardi.

Besh kishi ichkariga kirib o’z ishini boshlagan payti chaqmoq chaqib hamma yoq yorishdi. Momaqaldirioqning gumburlagan tovushi tinib ulgurmay sharros yomg’ir quyishni boshladi. Ichkarida ehtirosli qichqirishlar oshib, balandlashib brogan sari tashqarida yomg’ir ham kuchaymoqda. Qoyalar, tepeliklarga tushgan tomchilar pastlikka – soyga qarab intilmoqda. Ariqlardan quyilayotgan suvlar sabab soy sathi ko’tarilyapti. Yarim soat o’tib bisetkaning osti bilan suv orasidagi masofa yarim metrdan o’n santimertgacha kamaydi. Dachadan ikki